در مورد مرمت پل تاریخی شهر آمل سوالات زیادی وجود دارد که باید پاسخ داده شود
یادداشت سردبیر- علیرضا عزیزکمالی
شهرستان آمل از جمله مناطق کشور است که به سبب تاریخ کهن و باقدمت خود از ظرفیت ها و پتانسیل های بسیاری در این حوزه برخوردار است که همواره از ارزش خاصی برخوردار می باشد.
این پیشتازی شهرستان آمل در حوزه فرهنگی تاریخی سبب می گردد تا ما هم به همین میزان احساس مسئولیت کرده و برای تحکیم و پایداری ظرفیت های خود در حوزه میراثی گام های ارزنده و اثربخشی برداریم.
نیازمند این هستیم تا جاذبه های فرهنگی تاریخی کهن شهر آمل را به مردم معرفی نماییم که در این مسیر نقش پررنگ رسانه ها و فضای مجازی بسیار پراهمیت می باشد.
اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان آمل با بهره گیری از کمک های اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مازندران به عنوان متولی حفاظت و حراست از میراث فرهنگی وظیفه دارد تا برنامه ریزی دقیق و سازمان دهی شده همراه با اقدام عملی درست انجام دهد تا این بناهای باارزش را حفظ نماییم و از همه پتانسیل ها استفاده نماید تا بتواند برای بازسازی، مرمت و نوسازی بناهای دارای مورد نیاز از بودجه های شهرستانی، استانی و ملی بهره گیری نماید.
نیاز است از ظرفیت شورای اسلامی شهر و شهرداری آمل به منظور خرید خانه های تاریخی و مرمت این خانه های باقدمت و همچنین تبدیل این اماکن به موزه های مردم شناسی و نیز کافه های تخصصی تاریخی و میراثی استفاده گردد که ضرورتی مهم و اساسی است و جای سوال است شهرداری آمل به منظور حفظ هویت تاریخی خانه های قدیمی دراین شهر، مرمت و احیای این خانه ها را پس از خرید و درقالب سرمایه گذاری بخش خصوصی از تیر ماه سال 1403 آغاز نمود به کجا رسیده است ولی احساس می گردد به حال خویش رها شده باشد که درخواست داریم در صورت فعالیت هایی نسبت به اطلاع رسانی اقدام گردد.
همچنین در مورد مرمت پل تاریخی شهر آمل سوالات زیادی وجود دارد که باید پاسخ داده شود که چرا ناظر سازمان بابت پروژه ای تاریخی که سازه ای آجری با ملات آهک و گچ می باشد مجوز استفاده چکش تخریب کمپرسور را صادر نمود؟ آیا اصول فنی مرمت ابنیه تاریخی این امر می پذیرد در صورتی که خود پیمانکار این امر را اشتباه دانسته و اصرار ناظر سازمان جهت تسریع در کار را دلیل استفاده از چکش تخریب می داند که مطمئنا این اقدام آسیب های جبران ناپذیری را بر بستر سازه این یادگار تاریخی شهر نمود.
اگر این پروژه طی اقدام شورا و شهرداری برای حفظ چنین آثار ارزشمندی صورت پذیرفت که جای تقدیر دارد چرا از یک ناظر متخصص امر بی بهره ماند؟ چرا ناظر میراث بعنوان ناظر مقیم باتوجه به حساسیت پروژه در چنین پروژه مهم و تاریخی مستقر نبود؟ که امیدواریم مسئولان امر پاسخ مناسبی داشته باشند.
در پایان امیدواریم همه با هم دست در دست هم دهیم و تلاش کنیم تا میراث فرهنگی و تاریخی شهرستان باقدمت و بزرگ آمل را حفظ نماییم تا این ظرفیت های مهم و ارزشمند به بهترین نحو ممکن و آنگونه که شایسته است به نسل های بعدی منتقل گردد زیرا این ظرفیت های تاریخی میراثی به عنوان زبان گویای تاریخ بااصالت و قدمت شهرستان بزرگ آمل است و ضرورتی انکارناپذیر است که همه ما باید خود را در قبال این پتانسیل ها و حفظ آن مسئول بدانیم و تلاش های لازم و شایسته ای صورت دهیم.