بیاییم به خود بگوییم و بارها تکرار کنیم که هر انسانی در این نظام هستی عهده‌دار کاری است که اگر او به عنوان آفریده و جنود خدا بر سر این کار نباشد، نظم بخشی از عالم هستی به هم می خورد. بنابراین ارزش همه انسانها نزد خداوند بسیار زیاد است.

کمال آنلاین / مدتی است که نام شغل شریف رفتگری را به پاکبانی تغییر داده اند. تصور بسیاری از ما مردم جامعه این است که این تغییر نام به جهت اکرام و احترام به آنها است. ولی درست تر این است که زمانی احترام گذاشتن به این قشر زحمتکش محقق می شود که هم نیت ها و هم رفتارهای ما تغییر بنیادی کند.

فارغ از اینکه نام «رفتگر» هم برای این شغل شریف، هیچ زشتی یا نادرستی نداشته و ندارد. کلمه «رفت» که مصدر «رفتن یا روفتن» را نشان می دهد و پسوند «گر» که پسوند شغل ساز است مانند کلماتی چون کارگر، آهنگر، مسگر و ..... اشکال کار در نام این شغل نبود. اشکال در طرز نگاه منفی مردم به این شغل شریف و عملکرد نامناسب نسبت به آنها بود. تصور برخی از متصدیان امور این بود که با تغییر نام مشکل حل می شود و نوع نگاه و رفتار غلط، اصلاح می شود. ولی ....

متاسفانه بسیاری از ما هنوز به صراحت و علنی و برخی از ماها به کنایه یا در درون خود می گوییم که پاکبان ها هم مانند هر قشر کاری دیگر در جامعه، در ازای کاری که می کنند، حقوق می گیرند. پس وظیفه شان است که کوچه و خیابان را جارو کنند و زباله ها را جمع کنند. یادم می آید زمانی که مدرسه می رفتیم، وقتی به دانش آموزان می گفتیم زباله نریزید. مستخدم (بابا) مدرسه باید زحمت بکشد و جارو بزند، همان بچه با تربیت می گفت: «وظیفشه. پول می گیره که کار کنه». 

متاسفانه هنوز بسیاری از ما، به امید اینکه پشت سر ما کسی هست که زباله های ما را از زمین بردارد، به راحتی و با خیال راحت، زباله خود را بر زمین می ریزییم و در هر جایی که باشد فرق نمی کند. کوه، لب دریا، جنگل ، وسط شهر، کوچه، خیابان و خلاصه هر جا که دلمان بخواهد، آشغال و زباله خود را رها می کنیم.

بیاییم به خود بگوییم و بارها تکرار کنیم که هر انسانی در این نظام هستی عهده‌دار کاری است که اگر او به عنوان آفریده و جنود خدا بر سر این کار نباشد، نظم بخشی از عالم هستی به هم می خورد. بنابراین ارزش همه انسانها نزد خداوند بسیار زیاد است.

و اینکه ما به خود اجازه تجاوز به حریم و حقوق دیگران را ندهیم. ما چه حقی داریم که با ریختن زباله و عدم رعایت بهداشت عمومی، کار پاکبان عزیز را افزایش دهم. پس به خود و خدای خود قول می دهیم که از همین حالا، دیگر این کار را انجام ندهیم.

دیگر اینکه اگر برایمان ممکن باشد، کمکی هم به پاکبان های عزیز بکنیم. از راه های مختلف و به شیوه های گوناگون از جمله این که در حد امکان زباله ای را از روی زمین برداریم و به سطل زباله بیندازیم.

پس بیایید با انجام این کارها، با پاکبان ها مهربانی کنیم.

بیایید حداقل روزی یک زباله از روی زمین برداریم تا قامت پاکبان محل زندگی ما، یک بار کمتر خم شود.