در حال حاضر به دلایل و مشکلات اقتصادی یا جوانان تن به ازدواج نمی دهند یا اگر هم ازدواج کنند فکر بچه دار شدن را از خود تا سال ها دور می کنند.
کمال آنلاین / به عقیده کارشناسان نزدیک سیاهچالهای از نظر پیر شدن جمعیت قرار گرفتهایم که ۶ تا ۷ سال بیشتر وقت نداریم که خودمان را از کنار این سیاهچاله عبور دهیم. هماکنون فرزند آوری دهه شصتیها را داریم که تا ۷ سال دیگر اگر از دوره دهه شصتیها بگذریم به این دلیل که دهه هفتادیها به مراتب کمتر از دهه شصتیها هستند دیگر نمیتوانیم نجات پیدا کنیم.
کارشناسان بر این باورند که نرخ ازدواج و باروری در ایران پایین آمده است یعنی تعداد افرادی که میخواهند ازدواج کنند هر سال کمتر میشود و جامعه ایران به سرعت در حال پیر شدن است.
اکنون به طور طبیعی زیر سن ۵۰ سال دوره بارداری خانمها است، ۲.۱ میزان فرزندآوری است، اما این از نظر علمی درست نیست و باید به این موضوع توجه شود و آن را افزایش دهیم.
کارششناسان به سه نوع ساختار جمعیتی اشاره دارند؛ جمعیت پایه که بین ۳ تا ۱۵ سالگی است. بهترین ساختار بین ۲۳ تا ۲۵ درصد است. همچنین سن مولد از حدود ۱۵ تا ۶۵ سالگی که این عدد نزدیک به ۷۰ درصد است. در سن سالمندی نزدیک به ۳۶ تا ۳۷ درصد قرار داریم که در مجموع بهترین ساختار جمعیتی است، اما این موضوع در کشور ما به هم خورده است.
براساس آمارها در حال حاضر ۳۰ درصد زنان در سن باروری ازدواج نمیکنند، در نتیجه هم ازدواج و هم باروری در ایران پایین آمده است. یعنی تعداد کسانی که میخواهند ازدواج کنند کمتر میشود.
آمارهای رسمی مازندران نشان میدهد این خطه از شمال کشور پا به سن پیری گذاشته تا بعد از استان گیلان جایگاه دوم کشور را به خود اختصاص دهد. بر اساس آمارهای رسمی ۱۲ درصد از جمعیت حدود سه میلیون و ۳۰۰ هزار نفری مازندران یعنی حدود ۴۰۰ هزار نفر، سالمندان هستند.
برابر پیشبینیهای انجام شده از سوی سازمانهای اجتماعی از جمله بهزیستی تا کمتر از ۶ سال آینده جمعیت سالمند کشور به بیشتر از ۱۰ درصد خواهد رسید و به همین نسبت هم جمعیت سالمند مازندران بیشتر خواهد شد و به عبارتی تا آن زمان احتمالا از هر ۶ نفر جمعیت استان یک نفر پا به سالمندی میگذارد.
با این اوصاف مجلس باید با یک برنامه ۵ تا ۶ ساله تدابیری بیندیشد که این جوانی جمعیت حفظ شود. جوانان جامعه هستند که عامل خلاقیت، تلاش، رشد علمی و امنیت هستند و اگر جمعیت جوان تنزل پیدا کند کشورمان در شرایط سخت و خطرناکی قرار میگیرد.
از آنجایی که افراد از نظر فردی نسبت به اهمیت فرزندآوری، احساس نیاز نمیکنند و این مشکل نیز یک مسئله جمعی محسوب میشود، باید جامعه در مورد آن احساس خطر کند لذا تا زمانی که انتظار جبران از سوی جمع نباشد، مشکل فرزندآوری هم برطرف نمیشود.
در حال حاضر به دلایل و مشکلات اقتصادی یا جوانان تن به ازدواج نمی دهند یا اگر هم ازدواج کنند فکر بچه دار شدن را از خود تا سال ها دور می کنند.
اگر توقع بچهدار شدن از زوجها وجود دارد، نباید تمام این مسئولیت را به خودشان واگذار کرد بلکه دولت نیز باید در بخشی از هزینههای فرزندآوری، حمایت داشته باشد و شرایطی را فراهم کند که لطمهای به اشتغال و روابط اجتماعی افراد وارد نشود.
برای حل معضل پیری جمعیت باید دو راهکار مهم مدنظر قرار گیرد اول، رشد اقتصادی و ایجاد اشتغال و بهبود وضع معیشت مردم و قدرتمند شدن جامعه و به تبع آن دولت از نظر اقتصادی برای برقراری تسهیلات جهت داشتن فرزندآوری. اقدام دوم نیز توسعه متوازن سیاسی و اجتماعی است.