حمید توکلی
آنچه به نظر می آید قشری از جامعه هنری ایران دچار منفعت طلبی افسار گسیخته ای شده و گناهی هم ندارد ، به جامعه نگاه می کند و درس می آموزد درآمد های نجومی و....بسیاری پول های سرگردان که از آسمان می بارد ( البته بر سر عده ای ) و بقیه از این باران رحمت بی نصیبند ...!!
اثبات این مدعا در زمینه هنر موسیقی قابل ذکر است ، به این منوال که هر از چند گاهی( و بیش از هر از چند گاهی!! ) خواننده گان اسم و رسم دار کشوری در شهر آمل و در جایگاه سلاطین موسیقی!! (یکی از سالن های بین المللی ...! )و با همکاری دوستان هنر دوست وطنی!! مبادرت به اجرای موسیقی زنده نموده( که صد البته غیر زنده اش ارزشمندتر است ).
دیدیم و شنیده ایم که برنامه چندان چنگی به دل نمی زند , حتی عده ای از دوستان حضور یافته اظهار می دارند
« اگر آهنگ فلان خواننده رو حفظ نبودیم، حتی یک جمله اش در اجرای زنده درک و دریافت نمی شد»..... که البته نخست دلیلش به سبب صدابرداری غیر حرفه‌ایست.خواننده ای سه سانس،آنهم در یک شب، مبلغ زیادی به جیب خود و تهیه کننده سرازیر می نماید (البته گوارای وجود و می بایست «هنر» بدین منوال توسط هنر دوستان پشتیبانی شود ).اما مشکل کار کجاست ؟
اینکه این مجموعه (اعم از تهیه کننده و مجریان و در یک کلام دست اندرکاران ) حاضر نیستند اندک هزینه ی بیشتری کند و یکی از بدیهی و مهم ترین المانهای اجرایی یعنی صدابرداری قابل قبول ( حداقل در خور قدرو شأن و منزلتشان ) به مخاطبین حاضر ارائه کنند .
با این اسم و رسم بعید است به کیفیت کار نیاندیشد !!شاید برایشان تفاوتی ندارد که برنامه چگونه پیش می رود ! آنان که بلیطشان را فروختند و دیگر شنوندگان و بخت برگشته گان حضور یافته به سالن راه برگشت ندارند. شاید خواننده با خود می اندیشد «همان اسم برای خرید بلیط کفایت می کند » !!...اما !
چرا این گونه , مردمان شهرستان را عوام و ناآگاه فرض می کنند ؟( در صورتیکه ناخودآگاه گوشهای (ولو غیر حرفه یی) نازیباییهای صدا برداری رو کاملا حرفه ای درک و دریافت می کند )
و از طرفی دیگر، اگر مردم آگاهند ، یا هستند افراد که می توانند بگویند، و نقد کنند پس چرا صدایی از کسی به گوش نمی رسد ؟
حمید توکلی