حميد توكلی_ مدرس و نوازنده پيانو_ كارشناس موسيقی
درهمه ی جوامع غربی و بسیاری از جوامع شرقی ، آموزش موسیقی بعنوان یک اصول پایه (به مانند ورزش و سایر دروس ...) در نظر گرفته و برای آموزش آن ، بسیار جدی و با قدرت برنامه ریزی ، و در واقع کاملا جدی با مقوله موسیقی برخورد می نمایند ، چه غیر آن ، بسیار موسیقی کم رونق و کم جانی بدست خواهد آمد ، به مانند آنچه در ایران شاهد آن هستیم ...
در بسیاری از تبلیغات برای معرفی آموزشگاههای موسیقی و نیز فروش آلات موسیقی شاهدیم که که برای فهرست بندی تبلیغی واژه « سرگرمی و اوقات فراغت» را بکار می برند ، که نشاندهنده دید احاد جامعه ایران هست به مقوله جدی موسیقی و به نظر می آید همه معضلات و سطحی نگری های جامعه ی موسیقی از اینجا و این دیدگاه استارت می خورد و به سایر شاخه ها و زیر شاخه های وابسته به موسیقی تعمیم میابد ،(اعم از آموزش ، اجرا و تحصیلات آموزش عالی )
به حتم جامعه ای که ارتباط با مقوله ی موسیقی دیدگاه سطحی نگرانه داشته باشد نمی توان انتظار داشت بطور جدی بدان بپردازد ، قطعا نمی تواند آموزش موسیقی فرزندان را با دیدی عمیقتر بنگرد و آنرا در حد تفریح و سرگرمی و رقابت با سایر همقطاران ( که مقوله رقابت فی النفسه نه تنها مضموم نیست ، چه بسا اگر پایه یی و بیسیک کار شود درست و بسیار هم بجا است )می بیند .
به نظر می آید اشکال کار از چند جهت قابل بررسی و تحلیل باشد ، نخست اینکه قوانین آموزش موسیقی در کشوراز پایه باید دگرگون شود ، دوم آنکه امر آموزش آزاد موسیقی هم در آموزشگاهها می باید کلاسه و تجمیع شده و اصول مشخصی برای آن ایجاد و اجرا شود که سایر هنر جویان به جدیت کار پی برده و آنرا با زیبایی و عمیق فرا گیرند ، سوم اینکه استاتید و هنرمندان ما به مقوله آموزش بعنوان یک امر جدی نگریسته و تسلیم کارهای سطحی و زود گذر و زود بازده نشوند و با اعتقاد حرفه یی و رسالت ذاتی هنر حتی الامکان گوشه ای از این معظلات آموزش موسیقی را در حد و اندازه ترمیم و اصلاح کنند .