اولين بار در سال 1316 شخصي به نام رستم سهيل  كه در آن زمان به عنوان يكي از اربابان منطقه به شمار مي آمد، مبادرت به نصب يك دستگاه ژنراتور 20كيلووات در محل فعلي اداره برق آمل نمود و براي شبكه توزيع آن از پايه هاي چوب صنوبر و تبريزي جنگلي با حداكثر ارتفاع 6متر  استفاده نمود .هادي شبكه از نوع سيم روپوش دار با سطح مقطع هاي (4-6-10 ميليمتر مربع)در نظر گرفته شده بود كه تعدادمعدودي از افراد سرشناس شهروبعضي از ادارات مانند فرمانداري از آن بهره مي بردند.

در سال 1329 آقاي سهيل جهت ارتقاء سطح توليد و پوشش قسمت هاي بيشتري از شهر اقدام به خريد دو دستگاه ژنراتور به قدرت هاي 150كيلووات و 250كيلووات ساخت شركت مرليس انگلستان نمود كه در سال 1331به بهره برداري رسيد.

تاسال 1339به دليل عدم وجود كنتور براي محاسبه هزينه مصرف ناچاراًبهاي برق مصرفي به صورت شعله اي 50 ريال از مصرف كننده دريافت مي گرديد .ولي پس از ارتقاء خط توليددر سال 1331 از كنتورهايي با آمپراژ 3تا 5 آمپرو فيوزهاي كتابي با يك رشته سيم نازك استفاده به عمل آمد. درصورت بروز خطا و اضافه مصرف اين سيم نازك سوخته و مشترك شخصاً اقدام به تعويض آن مي نمود .

در سال 1335 ژنراتور ديگري به قدرت 300كيلووات ساخت شركت روستون به صورت دست دوم از شهرستان بابل خريداري و به بهره برداري رسيد.با پيدايش و افزايش مشتركين جديد و رشد ساختماني شهر ضرورت برطرف كردن افت ولتاژانتهاي شبكه هاي برق و جلب بيشتر رضايت مشتركين و بالا بردن ضريب اطمينان شبكه هاي توزيع برق آقاي سهيل را برآن داشت كه فكري به حال شبكه هاي با مقطع 10ميليمتر مربع و طول بيش از 1000متر بنمايد. لذا در همين راستا طي برقراري تماس بافروشندگان ژنراتورهاي برق و شركت هاي سازنده آنها پس از عيب يابي و مذاكرات فني قراردادي في مابين نامبرده ويكي از اين شركت ها منعقد گرديد كه طي آن شخصي تحت عنوان مولر از اتباع كشور آلمان جهت رفع اين نقيصه به آمل اعزام شد و در سال 1338نظر خود مبني بر افزايش سطح توليد و توزيع باولتاژ سطح بالا را به آقاي سهيل ابلاغ نمود .براين اساس يك دستگاه ژنراتور 500كيلووات ديگر به مجموعه ژنراتور ها اضافه شد و با ورود ترانسفورماتورهاي قدرت و احداث شبكه هاي توزيع مقرر شد شبكه فشار متوسط با سطح ولتاژ 11كيلوولت در سطح شهر احداث شود .

در طرح جديد قسمت بيشتري از شهر باا ستفاده از كابل هاي روغني به مقاطع 35و 50 ميليمتر مربع به شرح ذيل تحت پوشش قرار مي گرفت:

 1- پايين بازار با نصب ترانسفورموتور 500كيلوولت آمپر 2- تكيه ايرايي با ترانس 630 كيلوولت آمپر 3- هتل شاهين با ترانس 160 كيلوولت آمپر 4- قادي محله با ترانس 200 كيلوولت آمپر و نهايتاً نصب يك دستگاه ترانسفورماتور مادر با قدرت 1250كيلو ولت آمپر در داخل محوطه اداره  .

بدين ترتيب وضعيت توليد و توزيع براي مدتي بهبود يافت و رفته رفته آقاي سهيل به فكر فروش انشعاب به ميزان بيشتر افتاد كه اين خود معضل پيك بار مصرفي را در پي داشت . در سال 1340 مجدداً ژنراتور ديگري با قدرت 350 كيلووات ساخت شركت پلاكستون با كيفيت سوپر شارژر به مدار اضافه گرديد و توانست پاسخگوي پيك بار به ميزان 1300 كيلووات در آنزمان باشد .اين وضع تا سال 1345 ادامه يافت كه در اين زمان شركت برق منطقه اي مازندران و به تبع آن امور توزيع نيروي برق آمل تأسيس گرديد و نيروگاه خصوصي آقاي سهيل به اين شركت واگذار گرديد البته از نحوه اين واگذاري اطلاع چنداني در دست نمي باشد .

شركت برق منطقه اي قبل از تحويل ، احداث خطوط 63 كيلوولت و نصب پست هاي 20/63 كيلوولت را در دست اقدام داشت كه در سال 1345همزمان با تأسيس اين شركت پست برق 20/63 كيلوولت آمل يك در خيابان طالب آملي  در محل كنوني اش              ( نبش كوي درياي 40) با قدرت 5 مگاوات احداث گرديد و خط ارتباطي آن با استفاده از كابل زميني روغني به مقطع 50 ميليمتر مربع راه اندازي گرديد.اين پست 3 واحد پست 4/0/20كيلوولت را با مشخصات ذيل تغذيه مي نمود :

 1- پست استاديوم ورزشي با قدرت 200كيلوولت آمپر 2- پست ميدان 17 شهريور به قدرت 200كيلوولت آمپر 3- پست داخل اداره با دو ترانسفورموتور به قدرت 800 كيلوولت آمپر

از آنجائيكه در سطح شهر ترانسفورموتور با نسبت تبديل 4/0/11 كيلوولت وجود داشت ايجاب ميكرد به جهت باقي ماندن عمر مفيد آن از ترانس هاي مبدل 11/20 كيلوولت استفاده گردد  كه در همان سال خريداري و در شبكه نصب گرديد .

مديريت كارخانه برق در بدو امر يعني قبل از دولتي شدن آن بر عهده شخصي به نام    ذبيح الله تاجر مشايي و قسمت فني آن در مسؤوليت شخص ديگري به نام فروزانفر كه فاقد تحصيلات فني لازم بود قرار داشت در آن زمان تعداد كاركنان اين مجموعه از تعداد انگشتان دست نيز كمتر بود ولي پس از تحويل آن به شركت برق منطقه اي و امور برق آمل با مديريت شخصي به نام آقاي .....

 

مهندس بیربیا هدايت منطقي اين مجموعه به صورت رسمي آغاز گرديد .

در سال 1349 اولين بازنگري بر روي شبكه هاي برق موجود صورت گرفت كه طي آن در بين سال هاي 1349 تا 1351تعداد 1177 اصله پايه چوبي جنگلي به تدريج جاي خود را به پايه هاي فلزي دست ساز و بتوني سپردند و به جاي سيم هاي مفتولي روكش دار از سيم هاي بدون روكش با مقاطع (10-16-25-35ميليمتر مربع) استفاده به عمل آمد.

در سال 1352 پس از اصلاح وضعيت شبكه ها شركت برق منطقه اي مجدداً اقدام به احداث و راه اندازي پست هاي توزيع هوايي و زميني بيشتري در سطح شهر نمود  كه به شرح ذيل مي باشند:

1- پست 4/0/20 كيلوولت بهداري امام رضا با ترانس 315 كيلوولت آمپر 2- بيمارستان 17 شهريور با ترانس 315 كيلوولت آمپر

 3-تكيه مشايي با ترانس 400 كيلوولت آمپر   

 4- كارخانه قرنفلي با ترانس 400 كيلوولت آمپر

 5- تبديل پست 11 كيلوولت كوي اندواري به 500 كيلوولت آمپر

 6- پست قادي محله با ترانس 500 كيلوولت آمپر        

 7- تقويت ترانس 63 كيلوولت از 5 مگاولت آمپر به 15 مگاولت آمپر.

در طي اين سالها ، با افزايش تعداد مشترك برق و تأسيسات و كارخانجات هر ساله ميزان بيشتري از ترانسفورماتورها و شبكه ها به شبكه موجود شهر اضافه گرديدند كه با اقدامات سريع برقرساني روستاها نيز از اين قافله عقب نمانده و همانند شهر توسعه يافتند كه اين توسعه همچنان ادامه دارد.

@mazandpower