آلودگی صوتی امروزه یکی از مهمترین آلودگی هایی است که به طور مستقیم برجان و روان انسان ها تاثیر منفی دارد. البته تحقیقات دانشمندان و دقت منصفانه در اطراف خودمان، نشان میدهدکه تأثیر منفی آلودگی صوتی بر محیط زیست، به ویژه حیوانات، بسیار عمیق و گاه غیرقابل جبران است.
مهربان باشیم(۴۹) آلودگی صوتی /دکتر سید محسن موسوی
آوای کمال /یکی از ویژگیهای ذاتی ما شمالی ها، بلند بلند سخن گفتن است. بارها پیش آمده که در شهری دیگر در اتوبوس یا مترو یا فضایی عمومی، بلند صحبت کردن دو نفر یا گفتگوی تلفنی یک نفر با صدای بلند توجه ما را به خود جلب کرده است. با اندک دقت متوجه شدیم که آنها همشهری و همزبان ما هستند.
آلودگی صوتی امروزه یکی از مهمترین آلودگی هایی است که به طور مستقیم برجان و روان انسان ها تاثیر منفی دارد. البته تحقیقات دانشمندان و دقت منصفانه در اطراف خودمان، نشان میدهدکه تأثیر منفی آلودگی صوتی بر محیط زیست، به ویژه حیوانات، بسیار عمیق و گاه غیرقابل جبران است.
بسیاری از ما مردم، وقتی مورد انتقاد قرار میگیریم، به ما بر می خورد و واکنش های غیر منطقی نشان می دهیم. برای نمونه اگر شهروندی به صدای بوق زدن ما موقع خداحافظی از مهمانی شبانه اعتراض کند، به جای عذرخواهی و قبول اشتباه، قلدرمآبانه میگوییم : به شما هیچ ربطی ندارد. یا می گوییم: دوست دارم بوق بزنم ببینم....
یا اگر همسایه آپارتمان ما از بالا بودن صدای تلویزیون یا کشیدن صندلی بر کف اتاق به ما تذکر بدهد، باز هم ناراحت شده و پاسخ می دهیم که چهار دیواری اختیاری است. یا اینکه اشتباه ها و خطاهای احتمالی او را به رخش می کشیم که تو خودت فلان و بهمان.
برخی از آلودگی‌های صوتی که بیشتر ماها ایجاد می کنیم، قابل کنترل بوده و به تدریج و با آموزش همگانی و تذکرهای دلسوزانه می توان آنها را برطرف کرده و جهان را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کرد.
برای نمونه بسیاری از ما هنگام استفاده از موبایل و گفتگوی تلفنی، صدایمان را چند برابر بلندتر از حالت عادی بالا برده و بلند بلند حرف می زنیم. علت این کار، هر چه که باشد، قابل توجیه نیست.
یا اینکه صدای زنگ گوشی همراه مان را خیلی خیلی بلندتر از وضعیتی تنظیم می کنیم که فقط خودمان آن را بشنویم. آن هم با آهنگ های عجیب و غریبی که شنیدنش در هر حالت، برای گوش و روح انسان آزاردهنده است..
همچنین با توجه به اینکه در روزگار کنونی بیشتر مردم آپارتمان نشین هستند و فاصله بین دو خانه فقط یک دیوار نازک است، نه تنها صدای بلند تلویزیون و طنین بالای موسیقی، بلکه صحبت های عادی و روزمره ما که طبق عادت با فرکانس بالا انجام می‌شود، موجب اذیت و آزار همسایگان می شود. البته صداهای بلند هنگام جر و بحث یا غم و شادی را هم نباید از نظر دور داشت.
همه ما به نیکی می دانیم که تن صدا و بلندی و کوتاهی بسیاری از صداها در اختیار انسان بوده و قابل کنترل کردن است. هر یک از ما میتوانیم سهمی در کاهش آلودگی‌های صوتی و به طور کلی آلودگی های زیست محیطی داشته باشیم. پس بیایید با خود، دیگران و محیط زیست مان مهربان باشیم.