با وجود تمامی موارد و مشکلاتی که مطرح شد، همگی می‌بینیم که پرستاران عزیز در برابر تمام مشکلات مقاومت کرده و همواره مدافع سلامت جامعه بوده‌اند.

کمال آنلاین  / ورود ویروس کرونا به ایران و تلاش‌های بی‌وقفه کادر پرستاری و پزشکی بیمارستان‌ها، با توجه به کمبود تمامی امکاناتی که برای آنها وجود دارد و آنها را تبدیل به قربانیان شماره یک خود کرده است، باعث شده آنها امروز به نیروهای فداکاری تبدیل شوند که در خط مقدم مبارزه با کرونا می‌جنگند. طی هفته گذشته، رشد ویروس کرونا به نظر می‌رسد قصد توقف ندارد و روز به روز که می‌گذرد ما را با تعداد مبتلایان و فوتی‌های بیشتری مواجه می‌کند.

قرار گرفتن در آن محیط و کنار بیماران بدحال بودن و فکر و ترس از مبتلا شدن. همچنین با دیدن مرگ بیماران اشک می‌ریختیم. از شنیدن حرف‌هایشان بغض می‌کردیم شرایط روحی به قدری در ایستگاه پرستاری بد و استرس حاکم بود که همه پرسنل بغض داشتند و همه دنبال بهانه بودند تا اشک بریزند برای همین با یک تلنگری اشک همه سرازیر می‌شد. شاید باور نکنید ولی من اصلاً دوست ندارم به آن روزها فکر کنم در محیط بیمارستان یک جور استرس داشتیم در محیط خارج از بیمارستان یک جور دیگر. ما همه بین خانواده زندگی می‌کردیم و ترس از اینکه برای افراد خانواده ناقل باشیم. بدتر از همه این است که نمی‌دانیم این شرایط تا کی ادامه پیدا می‌کند. اواسط اسفند که قرار شد بیمارستان ما سانتر (مرکز) کرونا شود مجبور شدم دخترانم را به شمال بفرستم. یادم نمی‌رود آن شب ساک بچه‌ام را با گریه جمع کردم. دختر بزرگم ۸ ساله و دختر کوچکم ۲۰ ماهه بود. به خاطر شرایط کارم و به‌خاطر ترس از اینکه مبادا خانواده‌ام را آلوده کنم حتی به خانه مادرم نرفتم. دخترم مجبور شد به تنهایی از شبکه شاد درس‌هایش را بخواند. اینها همه مشکلاتی بود که ما دست به گریبان بودیم. بچه‌هایم تا ۲۳ اردیبهشت از من دور بودند. بیمارستان به حالت عادی برگشت و من توانستم بچه‌هایم را ببینم. شاید باور نکنید دختر کوچکم بغض داشت و نمی‌توانست گریه کند همین الان هم دچار اضطراب جدایی شده. شما این حرف‌های ما را می‌شنوید ولی من و همکارانم همه این روزها و استرس‌ها را لمس کردیم. شاید این تنها گوشه ای از خاطرات یک پرستار درزمان کرونایی بود که خواندید وازاین دست یادداشت ها فراوان وجود دارد که پرستاران درشرایط سخت کرونایی از همه چیز خودشان گذشتند تا جان همنوعان خود را نجات بدهند.

سیل عظیم مراجعین به مراکز درمانی

ترس و اضطرابی که مردم نسبت به بیماری کووید ۱۹ دارند سبب شده تا بعضی‌ها با مشاهده‌ی علائمی جزئی به بیمارستان‌ها مراجعه کنند و در نتیجه کادر درمان مجبور به پاسخگویی و معاینه‌ی عده‌ی کثیری از مراجعین باشد. این مسئله در کنار فشارهای فیزیکی و روانی، شیفت‌های طولانی مدت، دوری از اعضای خانواده و تلاش‌های شبانه‌روزی پرستاران، ممکن است به شدت پرستاران را آزرده سازد.

پرستاران در معرض خطر بالای ابتلا به کووید ۱۹ هستند

علاوه‌بر کمبود نیرو، پرستاران جزو گروهی هستند که به دلیل تماس مستقیم و مراقبت‌های شبانه‌روزی با بیماران کرونایی، شدیداً در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. استرس ابتلا به این بیماری و انتقال آن به اعضای خانواده، بر فشار روانی وارد بر این افراد افزوده است. با این وجود پرستاران با از خودگذشتگی، همچنان از بیماران مراقبت می‌کنند و برای حفظ سلامت جامعه می‌کوشند.

از بار روانی سنگینی که پرستاران متحمل می‌شوند نیز نمی‌توان چشم‌پوشی کرد. دوری از اعضای خانواده از یک سمت، و از سوی دیگر دیدن تعداد زیادی از بیماران بدحال و یا مرگ و میرهای فراوان، فشار روانی زیادی را به پرستاران و سایر اعضای کادر درمانی وارد ساخته است. در چنین شرایطی بروز افسردگی دور از ذهن نیست.

قدردان زحمات پرستاران باشیم

با وجود تمامی موارد و مشکلاتی که مطرح شد، همگی می‌بینیم که پرستاران عزیز در برابر تمام مشکلات مقاومت کرده و همواره مدافع سلامت جامعه بوده‌اند.

میلاد با سعادت حضرت زینب وروز پرستار فرصت بسیار مناسبی است تا از پرستاران به پاس زحمات بی‌شمارشان قدردانی شود و با همکاری مسئولین و آحاد مردم، بتوان باری از دوش این افراد زحمت‌کش برداشت. در روزهایی که ویروس کرونا هر روز، روی تازه‌ای از خود را نشان می‌دهد و در برهه‌ای از زمان که علم بشر از یافتن راه درمانی برای این ویروس عاجز مانده است، پرستاران عزیز تنها به نجات جان هم نوعان خود فکر کرده و بیش از پیش فداکاری و خدمت‌رسانی به انسان‌ها را نمایان می‌کنند.

لازم است تا بیش از هر روز دیگری قدردان زحمات پرستارانی باشیم که سلامت خود را به خطر انداخته و در راستای حفظ سلامت جامعه و هم نوعان خود جان فشانی می‌کنند./ماه آفرید عزیز کمالی