جامعه سینمایی امروز مسیر خودش را گم کرده است و اگر در این مسیر می‌خواهد گام بردارد کمترین کار این است که کلمه هنر را حذف کند هنرمند شخصی است که زیبایی هایی را می‌بیند که دیگران از دیدن آن محروم اند .

در سال های اخیر شاهد پیوند و آشتی میان مردم و سینما بوده ایم ، البته از تاثیر گذاری فضای رسانه و تبلیغ نمی‌توان گذشت و سینما بخش اعظمی از پر رونق بودنش را مدیون همین مسئله است . 
 
چه بسیار اثاری که بعد از اتمام یا گاها اواسط فیلم سالن خالی از جمعیت می‌شود و در پایان می‌شنویم که اصلا با تبلیغ اش همسان نبوده و به نوعی کلاه برداری نوین از اعتماد مخاطب نسبت به تبلیغ یا حضور بازیگر مورد علاقه اش .
 
 اما حال به مسئله کیفیت فیلم ها می‌پردازیم که روز به روز سیاه تر میشود از منظر محتوا و اسمش را گذاشته اند ژانر اجتماعی ، فیلم هایی با سیاه نمایی که به درصد کمی از جامعه می‌پردازد ، البته که باید پرداخته شود اما نه در قامت چندین فیلم در یک جشنواره ای که گزیده اتفاقات سال یک کشور است . 
❗️پرداختِ به هر مسئله ای باید با درصد وجودیشان در جامعه همخوانی داشته باشد ، نه اینطور که پس از مشاهده آثار موجود در جشنواره توسط مخاطب غیرایرانی ماه حصل این شود که ایران ویرانه ای بیش نیست .
‼️و در سویی دیگر کمدی هایی جنسی که با بی ادبی و هتک حرمت سعی در خنداندن مخاطب دارد
فرق یک نویسنده کهنه کار طنز با فردی که در پیج شخصی اش کلیپ می‌سازد و با همین افعال و .... جذب فالور می‌کند پس چیست !؟
 
طنز لازمه جامعه امروز ماست و به نوعی مُسَکنی است بر درد های بیشمار مردم جامعه اما نه این چنین که والدین نتوانند با فرزندان خود به سینما بیایند و بیم آن داشته باشند که چه می‌شود و چه چیزهایی گفته خواهد شد   ....
مصداق این مسئله فیلم هایی نظیر هزارپا ، رحمان 1400 است ، هیچگاه فروش بالا معیار خوب بودن فیلم نمی‌شود همچنین که صحنه اعدام نیز افراد زیادی را به خود جذب می‌کند اما صحنه زیبایی نیست .
جامعه سینمایی امروز مسیر خودش را گم کرده است و اگر در این مسیر می‌خواهد گام بردارد کمترین کار این است که کلمه هنر را حذف کند . 
هنرمند شخصی است که زیبایی هایی را می‌بیند که دیگران از دیدن آن محروم اند .
اما در این روزها نه حال هنر خوب است نه هنرمند ...