تلاش مهم ترین اصل برای موفقیت است/دانش آموزان در انتخاب رشته به علاقمندی توجه کنند

به مناسبت روز 13 آبان (روز دانش آموز) مصاحبه ای با دانش آموز احمد رمضان پور از دانش آموزان افتخارآفرین و نخبه شهرستان آمل ترتیب دادیم که متن کامل آن بدین شرح می باشد:

خودتان را معرفی کنید، شما چه موفقیت هایی را توانستید کسب کنید و رمز موفقیت شما چیست؟

من احمد رمضان پور، دانش آموز سال پیش دانشگاهی مدرسه تیزهوشان شهرستان آمل در رشته ریاضی و فیزیک هستم. از سال دوم راهنمایی وارد المپیاد ریاضی شدم و در سال دوم و سوم راهنمایی در المپیاد ریاضی نوجوانان که زیر نظر مبتکران برگزار میشد توانستم مدال نقره را بگیرم، سال اول دبیرستان مدال طلا المپیاد ریاضی نوجوانان را کسب کردم و بعد در سال دوم دبیرستان در مسابقات المپیاد ریاضی بسیج شرکت کردم و به لطف خدا توانستم رتبه سوم کشوری و در واقع مدال برنز را بدست آوردم و در همان سال برای مسابقات ریاضی جهانی IMC حضور پیدا کردم که در آن مسابقه هم توانستم رتبه دومی و مدال نقره را کسب کنم، سال سوم دبیرستان در المپیاد هندسه که همان مسابقه IGO میباشد شرکت کردم و در آن مسابقه مدال برنز را کسب کردم و در واقع آخرین مدالی هم که بدست آوردم مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری بود.

چیزی که خودم به شدت به آن معتقد هستم و سعی میکنم تا جایی که توان دارم آن را در زندگی خود اجرا کنم، یکی نظم و دیگری تلاش میباشد، نمیخواهم بگویم فرد خیلی منظمی هستم و یا اینکه آدم خیلی تلاشگری هستم ولی تا حد خوبی سعی میکنم و توانستم این دو را در زندگی خود پیاده سازی کنم و در واقع تا حد خوبی منظم هستم و اینکه تا اندازه ای که توانستم در زندگی تلاش کرده ام و حس میکنم این دو خیلی مرا کمک کرده اند، در این مسیر بسیار دشوار آدم های زیادی بودند که مرا کمک کردند و دست یاری دادند و از همان اول ابتدایی بخواهم بگویم که چرا من وارد مدرسه تیزهوشان و وارد مسیر المپیاد شدم، آن قدر آدم های زیبا پشت سر هم چیده شده اند که قشنگ حس میکردم خدا خواست وارد این مسیر خوب شوم، من برای آمادگی در مدرسه غروی بودم و معلمم به مادرم گفت که پسرتان را برای ابتدایی به مدرسه فرسیو یا طالقانی بفرستید، دوران ابتدایی را در مدرسه فرسیو پشت سر گذاشتم و خانم ذاکری معلم اول ابتدایی من بود، در سال پنجم ابتدایی آقای نیکزاد معلم من بودند که مدرسه تیزهوشان را به ما معرفی کردند و ما تا آن زمان نمیدانستیم داستان از چه قرار است و خودشان زحمت کشیدند برای ما کلاس گذاشتند و باعث شد که من در مدرسه تیزهوشان قبول و پذیرفته شوم بعد که به مدرسه تیزهوشان رفتم آقای نجاتی مرا در سال دوم راهنمایی با المپیاد آشنا کردند و زحمت بسیاری برایم کشیدند در ضمن آقای محمدی مدیر خیلی خوب مدرسه بودند و دبیران ریاضی هم در این راه کمکم کردند و واقعا اعتماد به نفس خودم را از آنجا گرفتم و مدیون این افراد هستم، این افراد کسانی بودند که در زمینه مدرسه و آموزشی برای من زحمات بسیاری کشیدند و هر کدام اگر نبودند من الان به اینجا نمیرسیدم، در درجه اول پدرم واقعا یک حامی خیلی خوبی از همان اول برایم بود و مادرم که واقعا برای من زحمت بسیاری کشید.

من خودم اصلا به این اعتقاد ندارم که در موفقیت های علمی تماما و به صورت مطلق استعداد دخیل است ولی اینکه چه بسا آدم های با استعدادی داریم که اصلا به جایی نمیرسند و مهمترین چیزی که افراد را نسبت به هم متمایز میکند تلاش است، استعداد حداقل نیاز است که این حداقل را خیلی از آدمها دارند و اینکه اگر کسی قرار است به جایی برسد فقط با تلاش محقق میشود و استعداد خشک و خالی فرد را به جایی نمیبرد، اتفاقا چند روز قبل که داشتم یکی از مصاحبه های مرحوم خانم مریم میرزاخانی را نگاه میکردم ایشان با آن همه عظمت و بزرگی هم ادعا میکردند استعداد و نبوغ خاصی در ریاضی نداشته و تلاش بسیار عامل موفقیت ایشان بوده است و من هم اگر بخواهم مثالی برای خودم بزنم، در سال اول راهنمایی که تحصیل می کردم قرار شد یک المپیاد در سطح آمل برگزار شود که از مدرسه ما شش نفر میخواستند انتخاب کنند تا در مسابقه شهرستانی حضور پیدا کنند و در واقع سهمیه کلاس ما دونفر بود که من حتی در تیم دو نفره ای که از کلاس ما برای شرکت در مسابقه المپیاد شهر آمل میخواستند انتخاب کنند نبودم، ولی در آن موقعیت نا امید نشدم و به تلاش خودم اضافه کردم و کار کردم و از سال دوم راهنمایی این قضیه را خیلی جدی گرفتم و الان توانستم نتیجه آن زحمات را ببینم و مدال طلای المپیاد ریاضی را بدست بیاورم.

برای آینده خود چه برنامه ای دارید و اینکه علم بهتر است یا ثروت؟

من به خاطر کسب مدال طلا المپیاد ریاضی از کنکور سراسری معاف شده ام و دیگر نیاز نیست که کنکور دهم و میتوانم در هر رشته و دانشگاهی که علاقمند هستم را انتخاب کنم و در آنجا به تحصیلات عالیه بپردازم، رشته تحصیلی مدنظر من بین فیزیک، ریاضی و کامپیوتر گرایش نرم افزار خواهد بود که در بین این سه رشته در نهایت دو رشته را انتخاب میکنم و میخواهم هم زمان در دو رشته را تحصیل کنم البته احتمال دارد برای ادامه تحصیلات دانشگاهی به خارج از کشور روم ولی حتما و قطعا به ایران عزیزم بر میگردم. من الان حدود سه یا چهار سال است که ریاضی میخوانم، المپیاد بهترین و قشنگترین شکلی بود که من بتوانم دبیرستان را با آن بگذرانم، در واقع من کلاس مدرسه را نمیرفتم و مینشستم المپیاد ریاضی را به صورت خیلی جدی و فوق العاده قوی میخواندم، من روحیه ای که از خودم سراغ دارم به مهندسی برق علاقه ای ندارم و بیشتر به مهندسی کامپیوتر گرایش برنامه نویسی علاقه دارم و از دیگر روحیات من این می باشد که بیشتر دنبال پژوهش و از این قبیل داستان ها هستم، علاقه اصلی من کیهان شناسی و گیتی شناسی میباشد و برای همین ریاضی و فیزیک را دنبال میکنم.

قشنگترین جواب به این سوال که علم بهتر است یا ثروت را شکسپیر داده است که داشتن علم بهتر از داشتن ثروت است ولی نداشتن ثروت بدتر از نداشتن علم است.

دانش آموزانی که میخواهند افتخارآفرین باشند، باید چه اموری را مورد توجه قرار دهند؟

در درجه اول و مهمترین شرط علاقه است، اول اینکه فرد باید در زمینه ای که میخواهد فعالیت کند علاقه داشته باشد، متاسفانه الان به گونه ای شده است که خیلیها در انتخاب رشته دبیرستان به سمت رشته تجربی میروند و من واقعا مدارس تیزهوشانی در بعضی از شهرهای استان میشناسم که رشته ریاضی و فیزیک ندارند، این خود نشان میدهد که بسیاری از دانش آموزان علاقه را اولویت خود قرار نمیدهند و نکات دیگر را مهم و در اولویت میدانند وبه آن اهمیت میدهند. وقتی به چیزی علاقه داشته باشی در واقع هدف خود را کاملا درک میکنی و به خاطر آن تلاش میکنی و آن علاقه و تلاش است که مهمترین عامل و باعث موفقیت میشود.

دانش آموزان چه مطالباتی دارند که باید زمینه اجرایی شدن آن فراهم شود؟

آن کسانی که مدرک گرا هستند و فقط دنبال مدرک می روند و صرفا میخواهند در دوران تحصیلی مدرک بگیرند و چیزی برایشان مهم نیست آنها نباید مطالباتی داشته باشند، ولی آن دسته از افرادی که میخواهند در سطح بالا کار و فعالیت کنند متاسفانه در مدارس ما زمینه آن خیلی کم و ضعیف است مثلا برای نمونه این قضیه برای خودم اتفاق افتاده است، من برای شرکت در کلاس المپیاد به بابل میرفتم و در کل مازندران این کلاسها فقط در بابل یرگزار میشد و متاسفانه در آمل کلاس المپیاد نداشتیم، ما در آمل سه نفر بودیم که المپیاد ریاضی میخواندیم و در این کلاسهای استانی شرکت میکردیم، مطمئنا در سطح کشوری هم همین است اگر بخواهم در سطح کشوری مثال بزنم، ما دوازده نفر به عنوان طلای المپیاد ریاضی انتخاب شدیم و از بین ما دوازده نفر میخواهند شش نفر را انتخاب کنند تا در مسابقات المپیاد ریاضی جهانی که امسال در کشور رومانی برگزار میشود شرکت کنند ولی همه کشورها مثل چین یک سال یا بیشتر تیمشان را آماده میکنند که در مسابقات جهانی خوب امتحان دهند، در شهریور مدال های ما اعلام شد ولی تا الان به ما هنوز زنگ نزدند که شما چه کاری میکنید آیا آمادگی لازم دارید ، خلاصه اینکه کمی توجه کنند و توجه کردن حداقل چیزی است که انتظار داریم و خلاصه کلام کمی پیگیر باشند، امسال تیم المپیاد ریاضی ایران پنجم جهان شد و به صورت انفرادی نفر اول جهان، یک ایرانی بود و در واقع این فرد خودش بود که به شدت زحمت کشید و هیچ ربطی به پیگیری مدیران و مسئولان نداشت.

سخن آخر؟

اول اینکه در زمینه مسئولین فعلا نه دغدغه ای است و نه گله ای، دوما اینکه متاسفانه تصور غلطی در بین بعضی افراد در زمینه المپیاد میشود گفت در تمام زمینه ها وجود دارد این است که اگر کسی در آزمونی رتبه ای نیاورد آن فرد بازنده و سرشکسته است ولی این تصور به شدت اشتباه و غلط میباشد برای مثال اگر کسی در المپیاد تلاش واقعی و حقیقی کند به نظر من هیچ وقت بازنده نیست اگر هم نتواند رتبه بگیرد باز هم برنده است چون آن فرد تلاش کرده است، بازنده از نظر من کسی است که تلاش نکند.

توصیه من به هم سن های خودم این است مبحث المپیاد را خیلی جدی بگیرند و اگر بتوانند در این زمینه موفق باشند مثل خودم از کنکور معاف شوند، مدال طلای قبلی جهانی که شهر آمل داده بود مربوط به آقای عرفان توکلی در سال 90 بود، دو سال بعدش دو مدال نقره داشتیم، خلاصه کلام اینکه المپیاد مسیر خیلی نو و زیبایی است و الان به شدت روی آن کار میشود و بهترین نحوی است که یک دانش آموز میتواند از دبیرستان خودش استفاده کند و به جای درسهایی که بعضی ها علاقه ای به خواندن آن ندارند مثل برخی دروس عمومی، به خواندن دروس المپیادی مشغول شوند و برای مثال من خودم کل وقتم را برای المپیاد میخواندم و همچنین معلمان و مدیران مدارس هم کمی همکاری کنند که بچه ها بتوانند به خوبی تمرکز کنند و وقتشان را روی المپیاد بگذارند و برای آن بخوانند، البته باید بگویم المپیاد فقط ریاضی نیست و در رشته هایی مثل فیزیک، شیمی، ادبیات، بنیادی و کامپیوتر هم وجود دارد و من دلیل اصلی که به المپیاد ریاضی رفتم این بود اگر کسی بخواهد برنامه نویس موفق شود، فیزیک دان و یا در هر رشته ای موفق شود باید پایه ریاضی خیلی خوب و قوی داشته باشد، من چون از دوم راهنمایی شروع به ریاضی خواندن کرده بودم برای همین هم برای انتخاب رشته در المپیاد که در سال دوم دبیرستان انجام شد همان رشته ریاضی را انتخاب کردم و از جمله دلایل را میتوان وجود درس هایی مانند هندسه در المپیاد ریاضی بود ولی هندسه در المپیاد کامپیوتر نیست و من هم خیلی به هندسه علاقمند هستم و به همین خاطر ریاضی را انتخاب کردم.

در پایان از خانواده عزیزم و افرادی که در این راه دشوار مرا یاری کردند و برای من زحمت کشیدند تشکر میکنم و همچنین از شما خبرنگاران هفته نامه آوای کمال نهایت تقدیر و تشکر را دارم./گزارش اسماعیل کمالی