در اتفاقات مختلفی در حوزه ی فرهنگی کشور می افتد بعضا مسائلی پیش می آید که ما را در تعجب غرق می کند که چرا و چگونه چنین می شود و در پی آن چند چرای دیگر؟!
در سالهای اخیر ایفای نقش روحانیت توسط بازیگران سینما و تلویزیون در فیلمهای مختلف بسیار پررنگ می باشد ، به طوری که کمتر اتفاق می افتد که ما حضور این قشر از جامعه را در فیلمی شاهد نباشیم.
سابقه بازی در نقش روحانیت در سینما و تلویزیون ، به قبل از انقلاب برمی گردد اما پس از انقلاب و به خصوص در ده سال گذشته ، استفاده از شخصیت روحانی در فیلمها و سریال های ایرانی رواجی عجیب داشته است و تا اینجا هیج ایرادی وارد نیست اما موضوع این نوشتار درمورد تولیدات برخی فیلمهای سینمایی و تلویزیونی با هدف توهین به مقام شامخ روحانیت و بی حرمتی به لباس این قشر از جامعه می باشد که در سالهای اخیر بسیار پر رنگ است.
این اتفاق تاسف بار فرهنگی به نوعی با فیلم سینمایی ((مارمولک)) به کارگردانی کمال تبریزی آغاز شد و پس از مدتی نیز نمایش آن متوقف گردید.
[2]
در این فیلم دزدی سابقه دار به نام رضا مارمولک (با بازی پرویز پرستویی) برای فرار از زندان ، لباس یک روحانی را که در بیمارستان بستری است ، می دزدد و فرار می کند و در ادامه بی حرمتی هایی با لباس روحانیت صورت گرفت که در تاریخ سینما و تلویزیون سابقه نداشت.
روند ساختن فیلم درمورد روحانیت متوقف نشد و بعد از مارمولک فیلمهای مختلفی بودند که به این موضوع پرداختند و از جمله آن می توان به فیلمهای سینمایی یه حبه قند ، کیمیا و خاک و طلا و مس اشاره کرد اما چیزی که بعضا مورد انتقاد دلسوزان واقع می شد ، پوشیدن لباس روحانیت به تن بازیگرانی بود که فقط در فیلمهای طنز بازی می کردند و مخاطبان تنها انتظار خنداندن از آنها داشتند.
[3]
از این میان میتوان به سریال توهین آمیز ((دودکش)) اشاره کرد که حاشیه های زیادی را به همراه داشت. در برخی از سکانس های این سریال تلویزیونی ، روحانی داستان (با بازی جواد عزتی) با نوع حرف زدن ، سوار موتور شدن و حتی راه رفتن طنزگونه و با دلقک بازی و ذوق زدگی خودش ، تصویر بدی از روحانیت به نمایش گذاشت.
فیلم دیگری که در آن بازیگر طنز ، لباس روحانیت را پوشید ، فیلم سینمایی ((رسوایی)) به کارگردانی مسعود ده نمکی است. این بار نوبت به اکبر عبدی رسید تا این لباس مقدس را به تن کند و تصویری از روحانیت به نمایش بگذارد.
[4]
چرا بازیگری که مردم او را به عنوان کمدین معروف می شناسند و حتی در چندین فیلم ، در نقش خانمها بازی کرده است باید جامه ی روحانیت را به تن کند؟ آیا این نشان دهنده ی خطری جدی در عرصه ی سینما و تلویزیون نمی باشد؟
در این روزها نیز فیلم دیگری به نام ((فرشته ها باهم می آیند)) در سینما به نمایش درآمد که جواد عزتی بازیگر طنز کشورمان ، برای سومین بار در نقش یک روحانی ظاهر شد. در این فیلم روحانی جوان با همسرش درحالی با تنگدستی روزگار سپری می کنند که صاحب سه فرزند همزمان می شوند اما با مشکلاتی نیز روبرو هستند.
[5] 
[6]
از دویدن و بالا رفتن از دیوار مردم با لباس روحانیت در فیلم سینمایی مارمولک گرفته تا رفتاری جلف و سبک از یک روحانی در سریال دودکش ؛ از پوشیدن لباس روحانیت به تن اکبر عبدی در فیلم سینمایی رسوایی گرفته تا اخذ غیرقانونی وجوهات مردمی توسط شخصیت روحانی در فیلم سینمایی حق سکوت ؛ از بازی برزو ارجمند (بازیگر طنز) در فیلم سینمایی معراجی ها تا فیلم این روزها یعنی فرشته ها باهم می آیند ، همه و همه گویای یک خطر فرهنگی جدی در عرصه ی سینما و تلویزیون می باشد که هرچه زودتر برای از بین بردن آن باید کاری کرد.
اگر هدف کارگردانان این فیلمها تنها این است که شخصیتی محبوب از روحانیت به نمایش بگذارند ، آیا راهی جز نمایش دلقک بازی و رفتارهای سبک با لباس روحانیت وجود ندارد؟
[7]
آیا بهتر نیست به خاطر احترام به قشر روحانیت ، در نوشتن دیالوگ ها و حرکات و بازی بازیگران نقش روحانیت ، دقت کافی شود تا به جایگاه این قشر از جامعه خدشه ای وارد نشود؟
چه شده است که در کشور اسلامی ، با بی توجهی برخی مسئولین فرهنگی به مقام شامخ روحانیت توهین می کنند؟!
درست است که در طول تاریخ ، کسانی با همین لباس سوء استفاده کرده و می کنند و نمونه های آنرا در فتنه سال ۸۸ به وفور دیده ایم اما این لباس از شأن و جایگاه ویژه ای در اذهان عمومی مردم برخوردار است و نباید این قشر از جامعه سوژه ی طنز در فیلمها قرار گیرد.
آیا باید روحانیتی که در جنبش ها و نهضتهای اسلامی نقش برجسته ای ایفا کرده است که مهمترین آن نقش برجسته امام خمینی (ره) در انقلاب اسلامی است و با تقدیم پنج هزار شهید روحانی که چندین برابر شهدای سایر اقشار است خدمتی بزرگ به این مرز و بوم کرده است ، سوژه خنده ی مردم باشد؟
این سالها نیز خبرهای بسیاری از فداکاری های جامعه روحانیت به گوشمان می رسد که نمونه ی اخیر آن ، اقدام ارزشی طلبه ی جوان آملی یعنی حجت الاسلام والمسلمین حاج کمیل نظافتی در اهدای کلیه به یک بیمار دیالیزی است که این موارد خود ، می تواند برای ساختن تولیدات سینمایی و تلویزیونی مناسب باشد.
راهکار این است که مدیران سینما و تلویزیون در امر تولید محصولات نمایشی با موضوع روحانیت ، دقت و تأمل بیشتر نمایند تا حرمت لباس روحانیت حفظ شود و علما و روحانیون نیز در مواجهه با چنین صحنه هایی سکوت نکنند و واکنشی داشته باشند.
امیدواریم از این پس حرمت لباسی که بزرگان ما می گویند احترام به آن به واسطه احترام به پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) است حفظ شود و هیچ وقت شاهد بی حرمتی به بهانه شاد کردن مردم در عرصه سینما و تلویزیون نباشیم.