کمال نیوز: ندای حق علیه باطل باز به گوش می رسد نداهایی که از جنس پیروزی اسلام بر کفر علنی بوده ندای لبیک یا حسین(ع) 72تن از شهدای کربلا که عاشقانه در رکاب سالار و سرور شهیدان در برابر خیل عظیم امویان غاصب شیرمردانه جنگیدند.
حسین(ع) پسر اسدالله در راه عبودیت خدا خون و فرزندانش را اهدا کرد تا به امت زمانش و آیندگان این پیام را برساند که در راه حق حتی اگر جانمان و مال مان در خطر باشد حق اولویت داشته و پای در میدان کارزار بزاریم حتی اگر بدانیم شکست خورده میدان ما هستیم.
رسول بزرگوار اسلام(ص) چه خوش فرمودند: من هیبت و سود خود را برای حسن(ع) می گذارم و جرات خود را برای حسین(ع).
آری,حسین(ع) همان گونه که جد بزرگوارش فرمود با دلی پر از ایمان و گام هایی استوار در برابر فوجی از بی خبران همراه با 72 سبک بال عاشق ایستاد اما ذره ای از ایمانش به راهی که انتخاب نموده است کم نشد و هم چنان راهش را ,دنبال کنندگان مکتب حسین بدون هیچ گونه واهمه ای ادامه داده اند.
اما اکنون هم دشمنان خبیث دین اسلام از میان نرفته اند و هم چنان در میدان حق تاخ و تازی وحشیانه می کنند و در راه انحراف باورها واعتقادات جوانان از راه و ایین شهادت طلبی تلاش بی وقفه می کنند.
مستکبران و خون خواران جهانی از زنده نگه داشتن ندای لبیک یا حسین(ع) مردمان در ایام محرم می هراسند برای همین است که در راه انحراف از راه حق با نیرنگ های مخفیانه خود تیر خلاصی بر پیکره ی اجتماع وارد می کنند و سم های کشنده خود را به بدنه رهروان حسین (ع)وارد کرده و آنها را با ابزارهای خود به انحطاط فرهنگی و اجتماعی برده و در نتیجه به خوابی خواموش فرو می برند.
حال اگر بخواهیم گوشه ای از این تیرهای شیطانی امویان زمانه که از سال61هجری تا کنون در راستای نابودی آیین حسینی گام برداشته اند برشماریم از تعداد انگشت ها یمان خارج می شود اما گوشه چشمی از آنها را می توان برشمرد:
که از ان جمله می توان به سخرانانی اشاره کرد که برای جذب چند گریه کن بیشتر دست به هر کار سخیفی می زند و از خدا و عذاب هایش هیچ واهمه ای ندارند که از واقعه ی کربلا و افرادی که در واقعه کربلا حضور داشته اند با چهره ها و اندامی یاد می کنند که انگار تحت تاثیر فیلم های هالیوودی غرب قرار گرفته اند و بعد پا به منبر گذاشته اند و راه را برای ورود قهرمانان خیالی داستان های غربی به ذهن مردم باز کرده اند و متاسفانه با هر کدام که برخوردی می شود خود را به مسایل مذهبی و دینی یک سرو گردن با لاتر از سطح اگاهی اجتماع می دانند و خود را علامه دهر روزگار دانسته تا بتوانند با دروغ گویی هایی که رنگ و بویی از منفعت طلبی غربی می باشدرا به مردم بی گناه انتقال دهند.
حال در بین هیئت های عزاداری مداحانی شروع به ذکر حسین می پردازند که مکان و بلندگوی ابا عبدالله الحسین(ع) را با اشعار مدیحه سرایی را با ترانه های لس آنجلسی اشتباه گرفته و برای اینکه با اشعار خود احساسات و عواطف عزاداران حسینی را برانگیزند مضمون شعرهای خود را با وزن های ترانه های قدیم و جدید خوانندگان غرب زده در هم می کنند تا بتوانند هیئت خود را پر رنگ تر و پر شورتر از هیئت های دیگران نشان دهند .
آیا با این گونه جذب جوانان و به راه غلط کشیدن گوش و چشم مخاطبان حسینی کار پسندیده ای است!آیا آنهایی که نام خود را مداح می گزارند خود را در محکمه حسین روزی حاضر نخواهند دید! و جواب شان چه خواهد بود!حال این تکلیف بر دوش مداحان ولایت پذیر و کار آمد ما است که زیر پرچم ولایت به صورت پر رنگ تر و کار آمد تر حضور پیدا کرده تا بتوانند علف های هرز روییده در کنار پرچم ابا عبدالله الحسین(ع) را بخشکانند.
اما در گوشه و کنار شهر جوانان مان به برپایی هیئت های عزاداری مشغول بوده و سرتا سر شهر را با خیمه هایی آماده محفلی برای عزاداری ابا عبدالله کرده اند اما در بعضی از موارد این جوانان به خواسته خود درکنار کوچه ها و خیابان ها به برپایی محفل شان نبوده اند بلکه در اثر عدم همکاری بعضی از هیئت امنا مساجد و عدم اعتماد به جوانان, آنان را در ایام محرم به دور از مساجد کرده و این ایام مساجد, خود را با برپایی مراسمات عمومی به پایان می رساندند و حال طرف سخن ما با هیئت امنا مساجدی است که مگر هدف از قیام حسین و نماز ظهر عاشورا جز برای به پا داشتن معبرگاه ارتباط با خدا بوده است که حال شما جوانانی را که برای زنده نگه داشتن تفکر حسینی تلاش می کنند را از وارد نمودنشان به حریم خدا باز می دارید واز پذیرا بودن انان خود داری کرده و آنان را مانعی بر سر برنامه های خود می دانید.
یکی از اسیب های جدی که در این ایام به راحتی نمی توان از ان گذشت بی حجابی و خود نمایی افراد در این ایام برای جولان دادن فکرها و کردارهای مسموم شان بوده که معابری که باید تاثیر پذیرفته از حجاف و عفاف زنان کربلا که در میان این موج عظیمی از بی غیرتان حضور داشتند, باشد .جایی برای نمایش مدهای غربی و رواج فحشا و به انحطاط کشیدن جامعه به سوی مفاسد اخلاقی شده است.
باید گوش ها و چشم های مان را باز تر می کردیم تا اکنون در این گرداب کثیف گرفتار نباشیم گرچه امویان زمانه این گرداب رابا افرادی از جنس خودمان و از درون خانواده های خودمان تشکیل داده اند پس بیاییم چاره مشکل را از درون خانواده هایمان بجوییم که رسم و روش عفاف در جامعه را به درستی در بنیان های خانواده مان تحکیم نکرده ایم و با کرم های آلوده ایی از جنس مد و ماهواره و رسانه های غربی که بیشترین تاثیر را در کمرنگ کردن حیا در خانواده های ایرانیان بازی می کند بیابیم و در صدد خشک کردن ریشه ی کرم خورده درخت خود باشیم تا در روز عاشورا و تاسوعا گروهی از جوانان به قصد تزویر و خود نمایی به بلند کردن علم هایی که خود مورد قبول مراجع نیستند نباشیم تا هم آسیب بزرگی برخود وارد نکرده و هم موجبات فساد اجتماعی و ترویج نشانه های غربی در اجتماع متمدن اسلام نباشیم.
حال باید به قمه زنی ها و سینه زنی هایی به صورت برهنه که موجبات فساد می شود و همچنیین زنجیر زدن هایی که موجبات آسیب جدی به بدن می شود را برشمرد که می تواند ضربه مهلکی به سلامت جسمانی و روانی اجتماع وارد نماید.
و اگر بخواهیم به تابلوهای تبلیغاتی هیئت ها و مراسمات عزاداری که در کوچه ها و خیابان های شهرمان نصب شده است نگاهی بیندازیم به این موضوع پی می بریم که از این همه هزینه هنگفتی که برای نصب و طراحی این بنرها شده است کدامین حاوی پیام های عاشورایی می باشد .معدودند اما این تعداد اندک نمی تواند در برابر هجمه های سنگین فرهنگ غربی تاب و توان بیاورد و این نیازمند نگاه درست به کارکرد فرهنگی و تبلیغاتی در شهرها می باشد.
حال پس حد خود بدانیم که روز عاشورا و تاسوعا عزاداران حسینی امسال را به کرببلای دیگر تبدیل نکنیم و امویان و عمربن سعد و خولی و شمر زمانه نشویم که با این که می دانستند راه حسین درست و حق می باشد بی رحمانه حق کشی در راه رسیدن به جاه و جلالی که پایدار نخواهد بود به جا نیاوریم و سیاست خود را هم اکنون در این برهه ی زمانی که در کنار همه ی فشارهای سیاسی و اقتصادی و تحریم ها قرار داریم بر پایه ی پیام عاشورایی حسین یعنی مقاومت تنظیم کرده تا خود دشمن از پای به ایستد و ما به عنوان برندگان این نبرد در سرتاسر تاریخ جهان ثبت گردیم.و در آخر لازم است که یاد آور شویم لبیک یا حسین یعنی:
یعنی اینکه در معرکه جنگ حاضر باشی، هر چند تنها باشی، و هر چند مردم تو را رها کرده باشند، و تو را متهم کرده باشند، و تو را تنها گذاشته باشند، «لبیک یا حسین» یعنی تو و مالت و زن و فرزندانت در معرکه جنگ باشید، «لبیک یا حسین» یعنی مادر، فرزندش را به میدان جنگ بفرستد، و هنگامی که فرزندش شهید شد و سرش بریده شد و به سوی مادرش انداخته شد، مادرش آنرا به خانه برده؛ خاک و خون را از آن پاک کرده و به او بگوید: از توراضی هستم! خداوند رو سفیدت کند همانطور که مرا در روز قیامت و نزد فاطمه زهرا (س) رو سفید کردی! این است معنای «لبیک یا حسین» «لبیک یا حسین» یعنی مادر و خواهر و زن می آید تا شوهر یا برادر یا فرزندش را لباس رزم بپوشاند و او را راهی میدان جنگ کند، لبیک یا حسین یعنی زینب، جواز مرگ و شهادت را به برادرش حسین تقدیم کند؛ این یعنی «لبیک یا حسین»، و با این کلام سخن را خاتمه می دهیم تا جهانیان آنرا بشنوند، هر جای دنیا که به ما نیاز باشد ما حاضریم، و اینگونه نیست که فقط کفن پوش باشیم بلکه ما کفن‌پوش و سلاح‌به‌دست خواهیم بود، و در نهایت می گوییم <<لبیک یا حسین>>