بیاییم با خود مهربان باشیم و خود، بستگان و پیشینیان را در معرض توهین و نفرین دیگران قرار ندهیم. بیایید با دیگران مهربان باشیم و حقوق آنها را محترم شمرده و به آنها بی احترامی و جسارت نکنیم.
در کشوری زندگی می کنیم که ایستادن در صف و خرید به نوبت از لوازم زندگی ما به شمار می آید. گذشته از انتقاد جدی ما به مسئولان اجرایی که یک بار برای همیشه مشکل ایستادن در صف را حل نمی‌کنند، چگونگی این پدیده باید توسط خود مردم مدیریت شود.
بارها مشاهده کردیم که در صف نان یا چیزی دیگر، برخی از افراد با دیگر مردم نامهربانی کرده و با حس خودبرتربینی، از ایستادن در صف سرباز می زنند و با روش ها و حیله ها و بهانه های مختلف بر دیگران پیشی می‌گیرند و زودتر از دیگران به خواسته خود می رسند.
اگر هم با اعتراض کسی مواجه شوند، بی توجه به آن و با تکیه بر آنچه که زرنگی اش می خوانند، به کار خود ادامه می دهند.
مدت هاست که در جاده هراز، در منطقه چلاو تا نارنجستان در بسیاری از روزها با ترافیک سنگین و خسته کننده مواجه می شویم. بیشتر مردم با رانندگی در بین خطوط و روی جاده در مسیر درست حرکت می کنند. ولی عده ای هم هستند که در شانه خاکی جاده حرکت کرده و با حس پیروزمندانه بر دیگران پیشی می گیرند تا زودتر از بقیه ترافیک را پشت سر گذاشته و زودتر به مقصد برسند.
بیاییم با خود مهربان باشیم و خود، بستگان و پیشینیان را در معرض توهین و نفرین دیگران قرار ندهیم. بیایید با دیگران مهربان باشیم و حقوق آنها را محترم شمرده و به آنها بی احترامی و جسارت نکنیم. بیاییم با طبیعت مهربان باشیم و با ورود نامهربانانه به قسمت های طبیعی کنار جاده ها، محیط زیست را به محیط نازیبا تبدیل نکنیم.
بیایید مهربان باشیم.
دکتر سید محسن موسوی