برفرض محال که طرح مترو فقط در حد حرف باشه هم باید خوشحال بود و از این مهم حمایت کرد نه اینکه با حرف های ناامید کننده و یاس برانگیز و فقط برای منافع شخصی- سیاسی منافع عمومی را نادیده بگیریم.
تاکید دوباره موضوع مترو تهران-شمال که اتصال آن از تهران به پردیس و عبورد از جاده هراز به آمل با حضور رییس شورای شهر تهران در استانداری مازندران تکرار شد مجددا حس های کنجکاوانه مردم را برانگیخت ، طرحی که دکتر یوسفیان نماینده مردم آمل و لاریجان در مجلس شورای اسلامی سالهاست از حرف به عمل درآورده است و در بودجه سالانه دولت جا گرفته است از بودجه مطالعاتی تا بودجه قطعه هایی که به پیمانکاران واگذار شده است .
اما تاکید مجدد آن موج خبری ایجاد کرد که هر دلسوز شهر و کشور و نظام را شاد کرد ، اما متاسفانه باز هم عده ای با نگرش اینکه آنچه از طرف دکتر یوسفیان باشه مخالفیم ، نتوانسته این حس خود را پنهان کنندو باز هم به تخریب و منفی بافی در طرح مترو تهران – شمال پرداختند.
گویی که آنها دشمنان این مرز و بوم هستند. کمی غیرت و علاقمندی به پیشرفت شهر و کشور کافی است که هر انسانی در قبال اینگونه اخبار مسرت بخش عکس العمل حمایتی نشان دهد ، اما قابل درک نیست آنانی که برای تخریب نماینده یک شهر حاضرند هر چیز را زیر پا بگذارند چه باید نامید؟
در کانال ای تلگرامی که معمولا تبادل نظرهایی صورت میگیرد مشاهده کردم که طبق معمول وقتی منفی بافی برای این طرح مطرح شد موج اعتراضات اعضای کانال به آن شخص شکل گرفت ، محاوره های عامیانه جالب بود یکی می گفت نفهمیدیم چرا شما باید از اینکه به آمل بیاد ناراحت باشید؟ یکی می گفت ایشون با خودش مشکل داره یا فرستاده کسی است که احتمال دارد بعدا در انتخابات رقیب دکتر یوسفیان باشد! یکی به یک جمله کوتاه بسنده کرده و نوشت شما مشکلت چیه؟ یکی هم نوشت دست رو هر چیز گذاشته میشه یا دروغه یا لازم نیست، خب بیا کاندید مجلس شو با نظریه هات!
یکی دیگر هم نوشت مثلا مترو که دروغه ، فرودگاه دروغه ، امامزاده هاشم دروغه کلا از نظر شما ما در حجمی از دروغ زندگی می کنیم!؟
و خلاصه اینکه هر کسی از دیدگاه خودش سعی کرد با این حس منفی برخورد کند.
در بهبوهه انتخابات مجلس به یاد دارم که هجمه های زیادی برای همین طرح ها شکل گرفت ، رقبا و نوچه های رقبا دکتر یوسفیان به هر دری می زدند که طرح های عمرانی مثل مترو – فرودگاه و امثالهم را غیر واقعی و عوام فریبانه بدانند آن روز یادداشتی منتشر کردم با تیتری به این عنوان که گُل به خودی به چه قیمتی؟ و الان هم مجددا تکرار می کنم عزیزان محترم همشهری ، فعالان رسانه ای ، فعالان سیاسی، فعالان اجتماعی همیشه زیر سوال بردن و منفی بافی نمی تواند به نفع شما تمام شود، خورشید پشت امر نمی ماند، از همین موضوع مترو عبرت بگیرید ، این اقدامات نه تنها امید است عزتی برای شما نخواهد داشت بلکه نفرت مردم را به دنبال خواهد داشت امروز روز حرف های کارشناسی و علمی است به صرف حرف های بی مغز مردم تحت تاثیر قرار نخواهند گرفت .
برفرض محال که طرح مترو فقط در حد حرف باشه هم باید خوشحال بود و از این مهم حمایت کرد نه اینکه با حرف های ناامید کننده و یاس برانگیز و فقط برای منافع شخصی- سیاسی منافع عمومی را نادیده بگیریم.