شرح دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به قلم حجت الاسلام حسن محمودی رییس دفتر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در آمل بدین شرح می باشد:
به گزارش پایگاه خبری کمال نیوز، شرح دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به قلم حجت الاسلام حسن محمودی رییس دفتر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در آمل بدین شرح می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان:
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.
خدایا روزى كن مرا در آن فضیلت شب قدر را و بگردان در آن كارهاى مرا از سختى به آسانى و بپذیر عذرهایم و بریز از من گناه و بار گران را اى مهربان به بندگان شایسته خویش.
در اين دعا، سه حاجت تقاضا شده است:
1. نايل شدن به فضيلت شب قدر در آن روز. (معلوم مىشود براى روز بيست و هفتم ماه رمضان، خصوصيّتى معنوى مىباشد كه شخص مىتواند بهرههايى كه در شب قدر براى بندگان الهى ميسّر است، بگيرد.)
2. تبديل مشكلات معنوى و يا ظاهرى شخص خواننده از سختى به راحتى، تا بتواند بهرهى كامل از ماه مبارك رمضان بگيرد.
3. پذيرفتن حضرت حقّ سبحانه لغزشها و گناهان بندهاش را و نديده گرفتن آنها، تا شخص هيچ گونه مانعى براى رسيدن به مقام انسانيّت و عنايات خاصّه الهى نداشته باشد.
فراز اول:
تقاضاى نيل به فضيلت شب قدر و مغفرت الهى در روز بيست و هفتم:
در فراز اول دعا از حضرت حق در خواست کردیم که ما را از فضل و برکت شب قدر بهره مند بفرما. معلوم می شود که شب بیست و هفتم از شبهای قدر ماه مبارک رمضان، و روز بیست و هفتم روز قدر است.
مؤمن در ماه مبارک رمضان با امتثال اموامر الهی، و کناره گرفتن کامل از محرمات، در حقیقت طی طریق و سلوک الی الله داشته لذا از حضرت حق در خواست درك شب قدر و بهره مند شدن از برکات و فضایل آن را می کند. زیرا کسی که درک شب قدر نصيبش گردد، (پس از آنكه عمرى انتظار آن را مى كشيده)، به وصال تجلّيّات محبوب راه يافته است. و حق تعالی را با ديده دل و نور ايمان مى بیند، نه با ديده ظاهر؛ چنانكه احاديث و دعاها بر آن دلالت دارد. آنجايى كه مشاهده او (سبحانه) با ديده دل براى كسى حاصل شود، آنجا ديگر دوئيّتى نمى ماند. دوئيّتِ ديد، تا زمانى است كه ديده ظاهر و مادّه بخواهد كار كند، آنجا كه ديده باطن و قلب و ايمان همه كاره شد، او را به او مى توان ديد؛ كه: «يا مَنْ دَلَ عَلى ذاتِهِ بِذاتِهِ.» (اى خدايى كه با ذات خود بر ذاتت راهنمايى!- نيز: «إعْرِفُوا اللَّهَ بِاللَّهِ.» (خدا را به خدا بشناسيد. همچنين: «بِكَ عَرَفتُكَ، وَأنْتَ دَلَلْتَنى عَلَيْكَ وَدَعَوْتَنى إلَيْكَ، وَلَوْلا أنْتَ لَمْ أدْرِ ما أنْتَ.» (به تو، تو را شناختم، و تو مرا بر خودت رهنمون شده و به سويت خواندى، و اگر تو نبودى نمى فهميدم كه چيستى.)
تَعالَى اللَّه! چه دولت دارم امشب كه آمد ناگهان، دلدارم امشب
شب قدر شبی است که اگر انسانی آن را درک کند از غم زمانه و آزاد و رها شده و از غصه دنیای دون نجات می یابد و تنها در توجه به حق مستقرق می شود و به حیات الهی و طییه راه پیدا می کند.
دوش، وقتِ سحر از غصّه نجاتم دادند واندر آن ظلمت شب، آب حياتم دادند
بى خود از شعشعه پرتوِ ذاتم كردند باده از جامِ تجلّىِ صفاتم دادند
چه مبارك سحرى بود و چه فرخنده شبى آن شب قدر كه اين تازه براتم دادند
چو ديدم روىِ خوبش، سجده كردم بحمداللَّه، نكو كردارم امشب
فراز دوم:
از جمله وعده های زیبای خداوند متعال برای مؤمنان در قرآن کریم اینست که می فرماید: (والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا) و اين يك سند الهی است که پیش روی مؤمنان قرار داده است و فرمود: (ان مع العسر يسراً) يعنى مشكل تداوم ندارد تا آخر عمرتان دوباره تكرار مىكند.
امیر المؤنین می فرماید: إِنْ تَصْبِرْ فَفِي اللَّهِ مِنْ كُلِّ مُصِيبَةٍ خَلَفٌ نهجالبلاغه، حكمت 291
و اگر صبر كنى خداوند در اين مصيبت به تو پاداش مىدهد، اگر بىتابى كنى گناهكار محسوب مىشود
لان بلاء الدنيا نعمة في الاخرة و رخاء الدنيا محنة في الاخرة ميزان الحكمة، ج 1، ص 487
بلا و سختی در دنیا اسباب بهره مند شدن از نعمت بهشت را در آخرت فراهم می کند و راحتی در دنیا (از روی حرام) سبب اندوه در قیامت می گردد
انسانهای مؤمن در مقابل مشکلات خانوادگی، سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی ... صبر پیشه کرده و در این جهاد سنگین با خداوند معامله می کنند و با توکل به خداوند از این مسیر سخت به سلامت می گذرند.
امام على عليه السلام در بيان حكيمانه خويش نويد فضاى باز حيات را مىدهد:
عِنْدَ تَناهِى الشِّدَّةِ تَكُونُ الْفُرْجَةُ وَ عِنْدَ تَضايُقِ حَلَقِ الْبَلاءِ يَكُونُ الرَّخاءُ.
زمان اوج سختى مرحله گشايش و هنگام تنگى حلقههاى بلا نوبت آسايش است.
نبى اكرم صلى الله عليه و آله يادآورى فرمود:
اگر آسمان و زمين؛ بر بندهاى بسته شود؛ و او تقوى پيشه كند، خداوند براى او راه گشايش و خروج از گرفتگى آن دو را فراهم كند
خطبه 121 نهج البلاغه گوياى يكى از سخنرانيهاى جالب على عليه السلام است، در حالی که جمعيت انبوهى كلام حضرت را مىشنيد فرمود:
الجنة تحت اطراف العوالى: آرى اى مردم بهشت جلوى پاى شما نيست، كه با يك قدم ساده و آسان بآن برسيد، آنجا كه جايگاه راحت ابديست و نعمتهاى الهى در آنجا بطور كامل وجود دارد در سايه پرمشقت سرنيزههاست، و بهشت در پايان جاده جهاد است، و در انتهاى راه كوشش و فعاليت، بهشت بعد از راندن شيطان و ديو سيرتان از زواياى حيات است، بهشت پس از جنگ با دشمنان درونى و برونى است، و البته اين جنگ داراى مشقت و رنج زياد است، و منهاى تحمل شدائد و صبر و حوصله در صحنه كارزار جنّت ميسّر نخواهد شد.
پيغمبر اسلام صلىاللهعليهوآله به اميرالمونين عليهالسلام فرمود:
پدر تو ابوطالب مورد احترام مردم مكه بود، بلند شو با پاى برهنه مبادا صداى پاى تو بلند شود يكى از مشركين بيدار شود و در خانه دوستان بابايت را بزن و از آنها نان يا خرمايى بخر و بياور، هزار شبانه روز اميرالمونين كيسه به دوشش بود در مكه نان و خرما مىخريد و به شعب مىبرد و برمىگشت. ملائكه عالم، اميرالمونين را در سن چهارده يا پانزده سالگى تا سه سال نگاه مىكردند و حسرت يك آه گفتن على در دل تمام ملائكه عالم ماند. اين صبر على نسبت به حادثه، يك ديد الهى بود. خيلى جالب حوادث را نگاه مىكردند. قرآن مجيد دو بار پشت سر هم فرموده است:
«إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً» اين آيه فقط براى اهل ايمان خوب است آنهايى كه هنوز قرآن را باور نكردهاند دوست شيطان هستند.
اما انسانهایی که در حیات و زندگی دنیا، جز دنیا نمی خواهند، در مشکلات زندگی جزع و فزع کرده و از مسیر الهی خارج شده و در کنار شیطان منزل می کنند.
إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً إِلا الْمُصَلِّينَ معارج/ 22- 20
و هنگامى كه خير و خوشى [و مال و رفاهى] به او رسد، بسيار بخيل و بازدارنده است،* مگر نمازگزاران