کمال نیوز: خبر درگذشت ستاره پرفروغ آسمان تاریخ و جغرافیا و فرهنگ ایران زمین، پرفسور منوچهر ستوده در 20 فروردین 1395 در سن 103 سالگی، بسیار تاثرانگیز و ضایعه فقدان استاد در جامعه علمی و پژوهشی ایران، جبرانناپذیر است. جمعه 20 فروردین همراه با مهدی حیدری از سینماگران کشور و تهیهکننده و کارگردان مستند زندگینامه استاد ستوده «103 سال تنهایی» و عباس قاسمنژاد فیلمبردار این مستند، در بخش ایسییو بیمارستان طالقانی چالوس به ملاقات استاد رفتیم. آخرین دیدار با استاد. شگفتا که گویی نه منوچهر ستوده که بخشی از تاریخ و فرهنگ و جغرافیای ایران زمین به کما رفته بود. آرام و خاموش اما پر از حرف. گویی گنجینهای پر از تاریخ و فرهنگ جغرافیای ایران زمین روی تخت آرمیده است.
هرچند استاد خود با دستگاه تنفس مصنوعی به سختی نفس میکشید، اما فضای اتاق پر بود از تاریخ و جغرافیا و فرهنگ ایران زمین که به آسانی میشد آن را تنفس کرد.
استاد ستوده از ایرانشناسان برجسته و از آخرین حلقههای میراث گرانبهای بزرگان علمی و پژوهشی ایران قرن گذشته در حوزه تاریخ و جغرافیا و فرهنگ و ضلعی از اضلاع دانشمندانی چون ایرج افشار، ابراهیم پورداوود، بدیعالزمان فروزانفر، عبدالحسین زرینکوب، ابراهیم باستانیپاریزی، عباس زریابخویی و محمدتقی دانشپژوه بود. بیگمان منوچهر ستوده خود به تنهایی یک دانشگاه و پژوهشگاه بزرگ بود، آنقدر بزرگ و والا که تا تاریخ و فرهنگ ایرانزمین پایا است، او نیز مانا است. مرگ در برابر بزرگی ستوده کوچک است و او هرگز نمیمیرد.
استاد ستوده از ایرانشناسان برجستهای است که با چاپ و انتشار 52کتاب فاخر و 286مقاله و ارایه دهها کنفرانس و سخنرانیهای علمی در ایران و جهان که در کارنامه خود به میراث گذاشته است، گنجینهای جاودان است که باید قدرش شناخت و ارجش نهاد و بر صدرش نشاند. وی را متولد تهران و اهل مازندران دانستهاند، اما او نه متولد تهران بود و نه اهل مازندران؛ او متولد و اهل جامعه علمی و پژوهشی و متعلق به همه ایران و جهان است. اما بیگمان خانهاش در کوی نارنج(سی سرا) سلمانشهر مازندران و اقامتگاه تابستانیاش در روستای کوشکک لورا در جاده چالوس، خانههایی بسیار ساده، هیچگاه جای خالی استاد و صاحبخانه خود را فراموش نخواهند کرد. اتاق استاد در خانه ییلاقی کوشکک جز یک زیلو و رختخواب چیز دیگری نداشت و فقط حضور مردی بزرگ که دیگر درآن اتاق و در میان ما نیست. روحش شاد و یادش تا همیشه تاریخ به نیکی ماندگار.