کمال نیوز: آقای دکتر روحانیِ؛ به عنوان یک شهروندی که همانند میلیون‌ها ایرانی به برنامه‌های شما رای مثبت دادم، انتظار دارم مازندران در اولویت استان‌هایی باشد که مورد توجه ویژه هستند.
مازندران را بی‌تدبیری‌های گذشته ازپای درآورده و از ریل خارج کرده و حالا به دستان پرتوان شما دوباره به روزهای اوج خود بازخواهد گشت!
این متن دل نوشته‌ای است که شاید برای ده‌ها مسئول محترم در استان و کشور نوشته‌ام اما....
شاید هم خوانده‌اند و ارجاع داده شده به آرشیوی که هیچگاه برای بازخوانی امیدی نیست! وشاید هم کاری از دستشان بر نمی‌آمده و.....
ما به خود می‌بالیم که دربهشتی زندگی می‌کنیم که هوش ازسرهمه برده؛ جنگل‌های زیبا و دلربا، رودخانه‌های خروشان، کوه‌های سربه فلک کشیده، دریای آبی!! و هزاران جاذبه‌ای که هر سال میلیون‌ها هموطن را به خود می‌خواند و بی‌هیچ دعوتی می‌آیند و خوش می‌گذرانند و با خاطراتی زیبا و به یاد ماندنی استان را ترک می‌کنند و مردمان این دیار می‌مانند و فقر و محرومیتی که اصلا شایسته‌اش نیستند.
سهم ما ازاین همه آمدن‌ها و رفتن‌ها، چیست؟
سهم مازندران از شاخص‌های توسعه ملی چه قدر است؟ صنعت دراستان به کجا می‌رود؟ با کشاورزی چه کرده‌اند؟ گردشگری مازندران جایگاهش کجاست؟ تا به کی باید به سرسبزی‌های فریبنده چشم بدوزیم و به خود وعده دهیم که قطار توسعه مازندران در راه است؟! ظاهراً چرخ‌های این قطار از کارافتاده و ریل‌ها درمسیر توان ندارند!!
رییس محترم کابینه تدبیر وامید! آنقدرصاحبان قلم واندیشه نامه‌نگاری کرده‌اند و آنقدر پاسخی نگرفته‌اند که قلم‌ها رادیگر نمی‌تراشند و از آرشیو ذهنشان هیچ پرونده‌ای را بازخوانی نمی‌کنند! وفقط درخلوت خودشان فریاد می‌زنند که این مردمان شریف ونجیب چه گناهی کرده‌اند که باید قربانی بی‌تدبیری‌ها شوند! فریادی که شنیده نمی‌شود و شاید شما!!
آقای رییس‌جمهور! تا فرصت هست و کاری از دستان پرتوانتان بر می‌آید دریغ نکنید که ساکنان این دیار مردمانی قدر‌شناس هستند!
آقای رییس جمهور! شما وارث مشکلات بی‌شماری هستید که از دولت‌های گذشته و بی‌تدبیری دولت گذشته برجای مانده و سهم مازندران از این وضعیت افتخارآفرین و غروربرانگیز است!!
آقای دکتر روحانی! تب بیکاری در مازندران به حدی بالا رفته که بیم آن می‌رود این بیمار تشنج کند و اندامش فلج شود. برنامه دولت تدبیر وامید برای رفع این مشکل چیست؟ برای صنایع به خواب رفته استان و احیاء کارخانه‌هایی که در روزگاری نه چندان دور اشتغال هزاران نفر را فراهم کرده بودند و اینک چراغ حیاتشان سوسو می‌زند، چه برنامه‌ای دارید؟
اینجا بازار شعارهای بی‌عمل بسیار داغ است؛ بزرگ‌ترین قطب گردشگری ایران هستیم و سالانه میزبان مهربان حداقل ۱۵ میلیون گردشگری که اصلا زحمتی برای مسئولان محترم استان ندارند و می‌آیند و هزینه می‌کنند و می‌روند! و مردمان نجیب و شریف استان می‌مانند و فقر و محرومیت‌ها! مگر بیکاری جزیی از محرومیت استان نیست؟
کدام برنامه جامع برای اشتغالزایی دربخش گردشگری استان تدوین شده؛ کدام امکانات برای جذب گردشگران فراهم آمده! کدام طرح و برنامه‌ای برای ساماندهی جاذبه‌های گردشگری و تاریخی استان تنظیم شده؟ اینجا شعار فراوان می‌دهند و لاف بسیار می‌زنند و روی هموطنان.... را سفید کرده‌اند!!
انتظارمان برای اینکه بیکاری بالای ۳۰ درصد جوانان استان افت کند و آمار متاثرکننده بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی پایین بیاید و رتبه امان درمیان ۳۱ استان کشور از ۳۰ بالا‌تر رود، چه زمان محقق خواهدشد؟
اینجا کوه و جنگل و دریا به پای یکدیگر ایستاده‌اند تا مردمان ساکن مازندران در رفاه باشند و مسئولان به هم خط و نشان می‌کشند و مردانه ایستاده‌اند تا فقر مردمان را به رخ بکشند؟!
آقای رییس جمهور! اینجا نه از کوه‌ها نه از جنگل‌ها و نه از دریا خوب بهره نمی‌گیرند و به انتظار معجزه نشسته‌اند؛ اینجا جوانان مستعدش آرام آرام منزوی می‌شوند و آنانی که هنوز توانی دارند، مهاجرت را بهترین درمان می‌دانند و سفر می‌کنند.
جنگل‌ها را استراحت می‌دهند و برداشت چوب را ممنوع می‌کنند. بی‌آنکه برای ادامه حیات کارخانه‌ای عظیم مثل چوب و کاغذ مازندران برنامه‌ای داشته باشند که چوب برایش حکم زندگی دارد! این کارخانه برای ۱۲هزار نفر اشتغال ایجاد کرده است. انبار‌هایش مملو از کاغذ تولیدی است و مسئولان محترم با شور و شوقی وصف‌ناپذیر مشغول به واردات سنگین و بی‌رویه هستند؟!
اینجا کشاورزی را به تدریج زمین‌گیر کرده‌اند به نام اینکه می‌خواهند مازندران را صنعتی کنند و به جای صنعتی شدن، کارخانه‌ها یکی پس از دیگری زمین‌گیر شده‌اند مثل بخش کشاورزی!! و.... وتا دلتان بخواهد دلال‌بازی و بخش خدمات اوج گرفتند.
آقای روحانی! بخش صنعت وکشاورزی و گردشگری مازندران را از بخش مراقبت‌های ویژه خارج کنید ونگذارید درکما بمانند؛ این‌ها ارکان مهم اقتصاد مقاومتی هستند و می‌توانند مازندران را به اوج برسانند اگر....!!
آقای دکتر! شما کلید توسعه استان را به کاربلد‌ها بسپارید و کار نابلدان پرحرف و بی‌عمل را استنطاق فرمایید که دراین دو سال چه کرده‌اند؟ فرق اینان با کارگزاران دولت گذشته چیست که آن‌ها سرخود بودند و همه فن حریف و اینان ادعای تدبیر و امید دارند!
اینجا زمین و آسمان و آنچه بین این دوست، نعمت‌های خدادادی هستند که برای رفاه حال مردمانش کافی است اگر کارگزارانشان با برنامه باشند و کمی تا قسمتی دلسوز!
آقای رییس جمهور! به استان زیبا و دلربای مازندران خوش بیایید و خوشان تشریف ببیرید؛ فقط خاطر مبارکتان باشد که آیا وعده‌های مسئولان دراین دو سال ناقابل محقق شده؟
آقای رییس جمهور! تا فرصت هست و کاری از دستان پرتوانتان برمی‌آید دریغ نکنید که ساکنان این دیارمردمانی قدر‌شناس هستند!
فرامرزدرخشنده