به گزارش پایگاه خبری کمال نیوز، محمدتقی جوادی، رییس انجمن صنفی کارفرمایان آمل یادداشتی همزمان با روز صنعت و معدن با عنوان تهاجمی نابسامان برای بی سر و سامانی واحدهای صنعتی ارسال نموده که متن کامل آن بدین شرح است:

بازهم چندین کارخانه دیگر تعطیل ، دستگاهها خاموش و کارگران اخراج شدند تا کی این روند ادامه خواهد داشت و سرمایه های ملی توسط بانکها به تاراج خواهند رفت.

معضل بیکاری و اشتغال ، واقعیت امروز جامعه ایران است که هر روز تکرار می شود اما بدون پاسخ روی کاغذ می ماند. تراژدی تلخی که با یکسری قوانین نانوشته سر و کار دارد که اشتغال را با مشکل مواجه کرده است. در واقع بیکاری به عنوان پدیده مخرب اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مطرح است.

علی رغم تمامی مشکلات نظیر افزایش نرخ ارز، رکود، کمبود و نبود مواد اولیه و اجرای نادرست هدفمندی یارانه ها و ... تحریم های داخلی و خارجی که واحدهای تولیدی هیچ نقشی در ایجاد آن نداشته اند. و در این وانفسای عزم عمومی جامعه و در شرایطی که مقام عظمای ولایت با تشخیص مدبرانه از نقش معضلات اقتصادی، تحریم های بین المللی و توطئه های قدرت های استکباری و اهمیت تولید و اشتغال، سالهای متمادیست با انتخاب شعارهایی در راستای اقتصاد و تولید و اتکاء توانمندی داخلی چراغ راهی برای دولتمردان و مسئولین روشن می کنند.

متاسفانه اکثر بانکها خواسته یا ناخواسته درصدد خنثی سازی تمامی سیاست ها و رهنمودهای داهیانه ولی امر مسلمین گام برمی دارند و با ایجاد محدودیت های متعدد ، اکثر تسهیلات خود را به سمت و سوی واحدهای بازرگانی و دلالی خود سوق داده و در عوض درصدد تاراج محدود واحدهای فعال جامعه برآمده اند و اولین هدف تیر ترکش اینان نیز واحدهای فعال اشتغالزایی است که آبرومندانه چراغ واحد خویش را روشن نگه داشته و در صدای چرخ های تولید برای صیانت کشور در تلاش معاش هستند.

بانکها تحت هر شرایطی پول خود را با سودهای نجومی 27% الی 35% می خواهند در صورتی که نرخ سود تسهیلات بخش تولید در تمامی کشورها حتی غیر مسلمان حداکثر سه و نیم درصد می باشد.

چرا باید به یک باره بر واحدهای صنعتی فعال تاخت و با بازداشت اموال ، جلب مدیران، مسدود کردن حساب و ... عملا راه هرگونه فعالیت و تولید را مسدود کرد.

متاسفانه شاهد صدها مورد از این دست در بین صنعتگران و بازرگانان هستیم که برخی از آنها با صدها کارگر و دهها سال سابقه تولیدی و تجارت بوده و حیثیت و شهرت خانوادگیشان را بر سر این مقوله باخته اند آنان نیز جزو قربانیان بالامنازع سیستم مخوف بانکی هستند برای بعضی از بانکها نه تنها اشتغال و تولید، خودکفایی و سربلندی کشور، حیثیت و آبروی چندین ساله پشیزی ارزش ندارد و هیچ توجه ای به شرایط موجود کشور ندارند و با سخت گیری های خود بسیاری از آنان را به تعطیلی و ورشکستگی کشاندند و رقیبی سرسخت برای تولید، اقتصاد و شکوفایی کشور شده اند.