در روزگاری به سر می بریم که بی رحمانه ترین انگ ها و برچسب ها را به مقام شامخ شهادت طلبی و تمامی عناصر مربوط به آن از ایثار و فداکاری گرفته تا جانبازی و ولایت مداری و به تبع آن نسبت به خانواده های آن ها نثار کرده و می کنند. همان هایی که رنگ و بویی از یاد و نام خدا نبرده و نخواهند برد و تنها دم از وطن پرستی و میهن دوستی می زنند اما سر بزنگاه نسبت به همین آرمان تکراری و رنگ پریده ی خود نیز کوچکترین عنایت و توجهی نداشته و ندارند و در هزار سوراخ نمور و کوچک، نان خشک سق می زنند اما حاضر نیستند خاری ناچیز در پا و دستشان برود.
آری، هستند هنوز و تا همیشه در این دیار پاک و مقدس که به رنگ و بوی خدا، پیامبر، ولای علی و امام حاضر و ناظر درآمده و در ظاهر و باطن از آن دم زده و عمل می کند، انسان هایی از جنس خدا و آرمان های بی حد و اندازه ی اسلام و دیانت که جانشان را با وعده ی حق و حتمی خداوند بر دستان خود گرفته و در راه آزادی و ایستادگی و برافراشته نگهداشتن پرچم دیانت و حق گرایی، کوچکترین اراده ای در جهت بقا و زندگی دنیوی نکرده و در برابر نعمات و وعده های الهی آن را هدیه ای کوچک و ناچیز می پندارند.
مردمانی از جنس نور، ایمان و استقامت که در برابر کوردلان و بی دینان سیاه پوش و سیاه دل ایستاده تا بر همگان ثابت نمایند که این دنیا و ما فیهایش کوچکتر از آن است که بتواند و بخواهد مانعی باشد برای رسیدن به آخرت و دنیای باقی و رضای الهی و هر آنچه که از زبان هایشان بر می آید را با دستان خود و همت متعالی شان بر قدم ها رسانده و رنگ عمل می زنند.
در این روزگار جنگ و نفاق، تو همچنان شهید بمان ای مرد؛ تو همچنان الگو باش ای عشق، که من و امثال من در این راه روشن و صراط مستقیم، تا آخرین لحظه پای تو و آرمان های امثال تو مانده و خط شهادت و جهاد را خالصانه و عاشقانه می پوییم چرا که وقتی می توان شهید شد و آبرو خرید در پیشگاه ذات اقدس الهی، چرا باید مرد و جان را بیهوده هدر داد که زیبا گفت شاعر که، "بهشت اگر به شفاعت رسد نخواهم رفت، به زور گریه و طاعت رسد نخواهم رفت، بدون کشته شدن سرنوشت بیهودست، شهید اگر نتوان شد، بهشت بیهودست" ..
مجتبی فرزانه-سردبیر سایت فرهنگی قافی