برای اینکه این بار دست به قلم شوم، ابتدا وضو گرفتم. قصد نکردم به نگارش یادداشت و یا تحلیل که این بار خوانندگان محترم این وجیزه را به نام دلنوشته بخوانند که قصدم نه عقده گشایی و گِله، که انشاء الله اصلاح است. مقدّمتاً بگویم که به ما گفته اند همیشه سعی کنید تا نیمه پر لیوان را ببینید و البته، زیاده روی در این کار موجب شده که گاهاً از آن طرف بام بیفتیم و… . اما مأموریت رسانه این است که علاوه بر نیمه پر، نیمه خالی لیوان را هم ببیند و از در انتقاد، به اصلاح برسد.
شکی نیست که بعد از روی کار آمدن شورای اسلامی جدید شهر آمل و شهردار محترم، در ظاهرِ شهر، تغییرات شگرفی در پاسداشت نام و یاد شهداء مشاهده کرده ایم. نامگذاری مستحدثات، معابر، نصب تماثیل شهداء و حرکت اخیر شهرداری در برگزاری یادواره شهدای شهرداری های شهرستان آمل، آخرین نمونه از اهتمام این مجموعه در زنده نگه داشتن یاد و نام شهداست. پس به این عزم و تلاش درود فرستاده و آرزوی توفیقات روز افزون برای عاملین عزیز در این عرصه فرهنگی را داریم. اما در کنار تقدیر، اگر هم کاستی و بی مهری دیده شد باید تذکر داد که تذکر و بشارت در کنار هم، از کلام حضرت حق ساری گشته و به بشر امر شده است.
مطلب اینجاست که: قریب به یکسال قبل، خبر بازگشایی بلوار جدید اتصالی بین خیابان امام خمینی (ره)- هراز- و آیت الله طالقانی- بربری خیل- به گوشمان رسید و از جهات مختلف هم مایه امید و هم نگرانی هایی برای مردم محله اسپه کلا و منطقه موسوم به شهرک سپاه شد. شاید برای عده قابل توجهی از اهالی، بیشتر؛ مسائل ترافیکی و شلوغ شدن محله مطرح بوده و عده ای نیز به مانند حقیر در کنار اینگونه دلنگرانیها، شیوع مشکلات فرهنگی جاری در خیابان هراز و در کنار آن، مسئله نامگذاری بلوار جدید الاحداث را مورد توجه قرار دادند. قابل ذکر است که شاید نیمی از مسیر بازگشایی شده قبل از تبدیل شدن به بلوار، کوچه بزرگ بن بستی بود به نام: شهید ناصر مصطفی زاده و به علت اینکه دوازده خانواده محترم شهید ساکن این کوچه بوده اند، در میان اهالی محله اسپه کلا، قریب به ۲۵ سال، شهرت به کوچه شهداء داشته است.
با پیگیری حقیر و عده ای از اهالی محله، با توجه به اینکه خبرهایی که به گوش میرسید، حاکی از این بود که این واقعیت بزرگ مغفول مانده و بلوار به نام دیگری نامگذاری شده است، اقدام به تهیه و امضاء طوماری در تقاضای بازنگری در این نامگذاری و درخواست توجه به موقعیت این خانواده های محترم شهداء، با امضای اهالی محله اسپه کلا و شهرک سپاه نموده و به ادارات و نهادهای مختلف، من جمله شهرداری و شورای محترم اسلامی شهر آمل نمودیم. با توجه به اینکه پس از چند روز جوابی عایدمان نشد، با تماس تلفنی خدمت یکی از اعضای محترم شورای اسلامی (نام و سمت محفوظ) موضوع را پیگیر شدم. پاسخ از جهتی ناراحت کننده و از جهتی خوشحال کننده بود. ناراحت از اینکه جواب این مقام مسئول نسبت به این درخواست منفی بوده و خوشحال از اینکه آنقدر قانونمند شده ایم که حتی به قیمت پاسداشت نام شهداء حاضر نیستیم مصوبه یک جلسه یا کمیسیون را مورد بازنگری قرار دهیم!!! توجیهات این عزیز هم برای من خیلی جالب بود. ایشان در ابتدا دقایقی اندر رسای مقام و منزلت جناب محمّدبن جریر طبری و اهمیت نامگذاری بلوار به نام شریفشان فرمودند و در حالیکه قبل از فرآیند عقب نشینی و تخریب خانه ها در مسیر بلوار، تماثیل مبارک این دوازده شهید در کوچه نصب و قطعاً دوستانمان در شهرداری و شورای شهر آنها را مشاهده کرده بودند، در عذری بدتر از گناه فرمودند که: ما فکر می کردیم که این کوچه کلاً یک شهید دارد و جالب اینجاست که نام شهیدی که ذکر فرمودند، غیر از شهید ناصر مصطفی زاده بوده که باید سوال کرد، چگونه کوچه به نام شهیدی است و شما نام شهید دیگری را ذکر می کنید و سر جمع نتیجه می گیرید که کوچه یک شهید دارد!
به هر صورت، اصرار کردیم که لااقل نام میدان احداثی را میدان شهداء قرار دهید که جواب گرفتیم: مسئولین شهرداری گفته اند که این میدان موقتی است و خراب می شود و این کار نشدنی است. تنها کاری که در این بین انجام شد، این بود که: مطابق طومار امضاء شده، شهرداری اقدام به نصب دو یادمان مزین به تماثیل مبارک شهداء در ورودی خیابان امام (ره) و آیت الله طالقانی کرد که در این بین، متأسفانه عکس یکی از شهداء به اشتباه چاپ شد که علیرغم تذکّرات، هنوز بعد از یکسال اصلاح نشده که این موضوع، ناراحتی همسر محترم شهید را در بر داشته و قصد اعتراض در مراسم افتتاح بلوار را داشته اند که با پادرمیانی جمعی از حضّار، با بزرگ منشی منصرف شده اند. از طرفی هم جهت خالی نبودن عریضه، نام یکی از فرعی های بلوار را هم مزیّن به نام شهید ناصر مصطفی زاده کرده اند!
و امّا برادران عزیز، ضمن اینکه به همه خدماتتان در ابعاد فنی و فرهنگی احترام می گذاریم، خواهش می کنیم هر از چند گاهی سری هم به این بلوار جدید التأسیس بزنید. مقام معظم رهبری می فرمایند: "خانواده های شهداء چشم و چراغ این ملتند". سوال اینجاست: آیا نباید حرمت این عزیزان حفظ شود؟ آیا زیبنده کوچه ای که دوازده شهید دارد این است که بوردهای تبلیغاتی با عکسهای زننده در آن نصب شده و وقتی همسر شهید، فرزند شهید، مادر شهید، پدر… درب خانه اش را باز کرد، نگاهش به این سبک سوال برانگیز از تبلیغات شهری بیفتد؟
آیا مسئول نیستیم که حرمت نگه داریم؟ کوچه شهید و شهداء که تبدیل شد به فرعی شهید، لااقل حریم شهداء و خانواده های شهداء را حفظ کنید. به گونه ای کار کنید که شهروندان بدانند و بفهمند در مسیری قدم گذاشته اند که در هر بیست قدمش عطر و بوی شهید و شهادت به مشام میرسد و مادری، همسری یا فرزندی دلشکسته فقط از ما حفظ حرمت میخواهد. به ما حق بدهید که با دلسوزی، نیمه خالی لیوان خدماتتان را هم ببینیم. با شهداء محشور باشید؛ انشاء الله./قافی