سردبیر-کمال نیوز:از اردوی ما تا اردوی آنانی که شبانه و به دور از چشم دیگران پرده های حیا را می درند هزاران فرسنگ فاصله است ما از ازل ایل و تبارمان عاشق بودند و میگفتند هر جا که بویی از کرببلا باشد مسیر دل های مان هم از آنجا می گذرد برای همین است که هنگام نوروز پا در رکاب عاشقان شهادت طلب می گذاریم و به سوی معراج گاه انسان هایی می رویم که دفاع از ناموس و غیرت به خاک میهن برای انان الویت داشت  .

 

شهدا طاقت ماندن نداشتند آنان پرندگانی بودند که به سوی اسمان پرواز کردند و رفتن را به ماندن ترجیح دادند تا که این روزهای تلخی که به فرهنگ و اصالت ایرانی وارد می شود نظاره گر نباشند.ما  راه گم کرده گان زندگی به سوی سرزمینی می رویم که قطعه ای از بهشت خداست  انجا که چرک دل را با آراستگی تعویض می کنند و این خاصیت شهداست که خون شان پاک کننده هر نوع زشتی و عیبی است.

 

شهدا خود دعوت کننده افرادند خوشا به حال آنان که  جنگ را ندیده بلکه شنیده ,به سوی کرببلای ایران دعوت می شوند و طواف خانه ی عشق را به جا می آورند و شیطان پنهان  در دل های شان را باسنگ می زنند تا شیطان درون شان را با فرشته سبک بال تعویض نمایند.

 

آری!اردوی ما از فکه و طلاییه و دهلران و شلمچه و اروندکنار و کارون و...می گذرد.اری!می رویم تا با سید شهیدان اهل قلم اوینی  در فکه کمی خلوت کنیم و میثاقی دوباره با ذهن و قلم خود ببندیم که آن را به بهای ولایت بفروشیم نه به بهانه ی انان که دم از آرمان های ولایت می زنند اما در عمل با آن فاصله بسیار دارند.

 

آری!می رویم تا با سردار بی سر حاج ابراهیم همت پیمان ببندیم ,که انقدر شوق و شور حسینی را در سرها ی مان بپرورانیم که تاب ماندن در جسم مادی مان را نیاوریم و عشق پرواز ,پیرامون حرم حسین(ع) ,گوش های مان را به بال هایی از جنس ملائک تبدیل کند تا بتواند رشته های وصل شده را پاره کند و جسمی که در گرداب دنیوی فرو رفته است را به اسمان آبی بکشاند و تا کرببلای حسین و نهر علقمه  پیش ببرد.

 

اما اردوی انانی که کور کورانه به جشن های شبانه ای می روند که جز فساد و فحشای اخلاقی چیز دیگری محتوای این گونه مجالس نمی باشد و در پس این جشن ها مفهوم حیا و عفاف قربانی احساس و علاقه و عشق زود گذری که می توان از ان به هوس زودگذر جوانانه نام برد تا لحظه ای آتش درونشان که نشانه ی کوچکی از جهنمی است که خدا به آنان وعده داده است آرام گیرد و در پس هیاهویی که با عرضه گوهر وجودشان به یکدیگر ,لختی آرام می گیرد تا گرگ های درونشان برای طعمه ی دیگر زوزه نکشند و قربانی بیشتری را سهم خود نکنند.

 

این دختران و پسران روابط نابه هنجار اجتماعی را آب خنکی برای عطشان درونی شان می بینند که در واقع این عطشان ,با هیچ ابی سیر نمی شود بلکه انان را تشنه تر از قبل می کند و اما این تفریحات ناسالم محیطی برای تخلیه ی شور و نشاط جوانی شان نمی باشد بلکه دامان آنان را بیش از پیش در گناه فرو می برد.

 

اری!اینان که این گونه عمل می کنند گوشه ای از اجتماع و جوانان این میهن هستند که در هجمه ی فرهنگی دشمن خرد شده اند و حال باید تکه های انان را در اردوهای شبانه مختلط  پیدا کرد.

 

.ایا این اردوهای کور کورانه با اردوی راهیان نور تفاوتی ندارد؟؟؟؟