در گفتگو با معلم آملی مطرح شد؛

20 کیلومتر پیاده روی در روز به عشق آموختن

وقتی چندی پش از زبان مدیرکل آموزش و پرورش مازندران شنیدیم که در حال حاضر در مازندران هشت مدرسه یک نفره، حدود 64 مدرسه زیر 4 نفره و بیش از 120 مدرسه زیر 7 نفر داریم، خوشحال شدیم که این فرصت برابر حتی برای کودکان روستایی در دورترین نواحی کوهستانی مازندرانی برای تحصیل وجود دارد. علیمحمد سلیمانی فرد، مدیر و معلم مدرسه ابتدایی روستای پَرِن آمل، یکی از معلمانی است که در مدرسه ابتدایی سه نفره تدریس و مدیریت می کند. وی هر روز مسافتی نزدیک به 20 کیلومتر را پیش روی خود دارد تا به این مدرسه رفته و به ندای درون خود برای آموختن گوش فرا دهد.

به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش مازندران، سلیمانی فرد مسیر خود را از خانه (روستای کندوا) در ساعت 5:30 صبح آغاز و با گذشت از مسیری صعب العبور و خطرناک خود را به جاده هراز می رساند. سپس از آنجا تا ابتدای جاده روستای پرن را با خودروهای گذری رفته و پس از پیاده شدن مجدداً مسیر باقی مانده را پیاده تا بالای کوه طی می‌کند.

این معلم فداکار که 25 سال سابقه تدریس داردگفت: بزرگ ترین مشکل در طول مسیر وجود حیوانات وحشی از قبیل خرس،گراز و پلنگ است که چند باری نیز با آنها مواجه شدم. اما از لحاظ وظیفه برای خودم تکلیف می دانم که این دشواری را تحمل کنم. مردم پرن چند خانوار محدود بوده و اغلب آنها دامدار هستند. آنها راهی به جز زندگی در روستا ندارند و نمی توانند کودکان خود را برای تحصیل به شهر بفرستند. از این رو باید کسی باشد تا در روستا به کودکان آنها علم و دانش بیاموزد.

وی با اشاره به شرایط مدرسه روستای پرن ابراز داشت: خوشبختانه مدرسه نوسازی است که تجهیزات خوبی دارد. بخاری خوب در زمستان و میز و صندلی های خوب شرایط کار را فراهم می کند. اما دانش آموزان من که همگی پسر هستند مجبورند به خانواده در کار دامداری کمک کنند و از این رو تا حدی در درس خواندن دچار مشکل می شوند. این موضوع مرا آزار می دهد که آنها در درس هایشان عقب بمانند. اما در کل چون دانش آموز کم است شرایط تدریس بهتر است.

سلیمانی فرد با بیان اینکه در طول سال چندین جفت کفش می خرم، تصریح کرد: به دلیل پیاده روی زیاد کفش هایم زود به زود از کار افتاده و نیاز به تعویض دارند. مسیری که در طول روز طی می کنم نیز به دلیل برفگیر بودن در زمستان شرایط خوبی ندارد. از طرفی به دلیل دشواری رفت و آمد دلم می خواهد زودتر بازنشسته شوم اما از طرف دیگر به دلیل علاقه به کار معلمی سختی رفت و آمد را تحمل می کنم. همین که پرنی ها با احترام ویژه ای با من برخورد می کنند برایم یک دنیا می ارزد.

معلم آملی افزود: بعدازظهرها پس از بازگشت از مدرسه در روستای خود کار می کنم و از کار خسته نمی شوم. حتی هیچ وقت نشده که به خاطر مسیر طولانی تا پرن مدرسه را تعطیل کرده و به سر کارم نروم. شاید در طول این سال ها فقط چندین بار آن هم به دلیل مسدود شدن جاده به علت برف و سرما نتوانستم به مدرسه بروم.

وی با ابراز رضایت از حمایت آموزش و پرورش آمل گفت: گاه پنجشنبه ها به اداره آمل می روم و تجهیزات لازم را برای مدرسه تهیه می کنم.